Kot w kołnierzu, 1996 r.

Zaprezentowany obraz należy do późniejszej serii prac Teresy Pągowskiej, kiedy artystka porzuciła wielkoformatowe realizacje dla niewielkich obrazów figuralnych. Krytyk sztuki Bogusław Deptuła zauważył, że późniejsze dzieła malarki były opowieściami o spotkaniach ze zwykłymi, codziennymi obiektami oraz istotami. Charakteryzowały się one zwięzłością oraz oszczędnością - zarówno formy, jak i tematu. Przedstawiony kot, bohater wielu realizacji ze wspomnianego okresu, to prawdopodobnie ukochany ulubieniec męża Pągowskiej - Henryka Tomaszewskiego, jednego z największych polskich twórców plakatu. Zwierzęta były drugim, po kobietach, najchętniej podejmowanym przez artystkę tematem.
W ich wizerunkach operowała gwałtowną linią, kontrastami plam jednolitych kolorów i umownymi kształtami sugerującymi formy. W przedstawieniu kota fascynuje intuicyjność, z jaką Pągowska zaprezentowała zwierzę, którego kształt jednak pozostaje bez problemu czytelny dla widza. Malarstwo artystki uczy obserwatora, że należy mieć oczy wciąż otwarte oraz uważnie obserwować nawet ulotne chwile codzienności. Tak opisuje malarską technikę Pągowskiej Jacek Waltoś: "Jakby w przelocie, mimochodem, ale nieodwołanie. Chwila niektóra jest ważniejsza, inna słabsza, a każda istnieje w splocie plamy koloru i linii nie do odmienienia, w pół gestu, ma mgnienie oka. Zdaje się, że całe życie można by wyrazić takimi spojrzeniami umykających sekund, pozostawiając jego ciężar w malarskich kadrach. I tak maluje Teresa Pągowska" (Jacek Waltoś, Coś się zdaje, znika, jawi i na powrót zdaje. Teresa Pągowska. Katalog wystawy w Galerii Malarstwa ASP, Kraków 2004, s. 7).
Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych - malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.