Akt, 1983 r.

W 1951 r. skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych - malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. Do 1964 r. była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-1973 w łódzkiej PWSSP (następnie ASP), a potem przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Uczestniczyła w wystawie w Arsenale w 1955 r. Po okresie prób z koloryzmem w końcu lat pięćdziesiątych tworzyła prace abstrakcyjne pod silnym wpływem Piotra Potworowskiego. Na początku lat sześćdziesiątych zaczęła wypracowywać swój indywidualny styl, pokrewny nurtowi nowej figuracji. Została wówczas członkiem międzynarodowej grupy Realitée Nouvelle (1963 r.). Mimo, że uprawiała przede wszystkim malarstwo sztalugowe, w latach 50., podobnie jak wielu innych twórców, zajmowała się również sztuką monumentalną.