NA GROMNICZNĄ

Teodor Axentowicz, znakomity i uznany portrecista, a także piewca folkloru Huculszczyzny, malarstwa uczył się w monachijskiej Akademii u G.Hackla, A.Wagnera i G.Benczúra (1878-82) i w paryskiej pracowni A.Carolusa-Durana. W Paryżu podjął pracę jako portrecista i ilustrator. W 1895 r. powrócił do Krakowa, gdzie został powołany na profesora Szkoły Sztuk Pięknych, w której 2-krotnie pełnił funkcję rektora. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, należał do wiedeńskiej Secesji i był członkiem honorowym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Odbył szereg podróży artystycznych do Londynu, Włoch i Stanów Zjednoczonych.
Tematykę prac artysty zdominowały pełne wdzięku portrety kobiet i dzieci oraz barwne sceny rodzajowe z życia Hucułów. Malował również sceny historyczne i kompozycje symboliczne obrazujące przemijanie czasu. W swoich obrazach posługiwał się techniką olejną i do mistrzostwa opanowaną techniką pastelu. Rzadziej posługiwał się akwarelą; zajmował się także grafiką.
Prezentowany obraz Teodora Axentowicza przedstawia młodą Hucułkę niosącą grubą, świecę woskową - poświęcaną w dniu Matki Boskiej Gromnicznej (2.II) - która była zapalana przy konających i zmarłych, a także podczas burzy by ochronić przed uderzeniami piorunów. Motyw ten bardzo często powtarzał się w wielu kompozycjach olejnych i studiach pastelowych artysty.