Warszawa, Jadwiga Grabowska, 1967/2010 r.

Uważany za prekursora polskiej fotografii reportażowej, zainteresował się fotografią już jako nastolatek. Zamiłowanie rozwinął kupując i przeglądając wspaniałej wówczas jakości fotografie z niemieckich pism z czasu wojny. Przez pierwsze lata fotografowania towarzyszył mu niewysokiej klasy sprzęt Kodak BabyBox, przez który jak sam artysta mawiał zdjęcia wychodziły "jakby ktoś je robił przez cztery zamglone szyby" (Artyści mówią, Wywiady z mistrzami fotografii, Hanna Maria Giza, Warszawa, 2011). Jego pierwsze zachowane zdjęcia, których jakość pozostawia wiele do życzenia pochodzą z 1944 roku. Po wojnie studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz na Uniwersytecie Warszawskim. W międzyczasie skazany za usiłowanie obalenia ustroju trafił do więzienia. Po wcześniejszym zwolnieniu na mocy amnestii pracował jako robotnik laboratorium fototechnicznego w Polskich Zakładach Optycznych, później jako pracownik Zakładu Przezroczy. W okresie odwilży rozpoczął współpracę ze "Stolicą" mając za zadanie odświeżenie wizerunku pisma, które wcześniej pod nazwą "Skarpa" dotyczyło spraw związanych z odbudową powojennej Warszawy. Pracował również dla pism "Polska", "Świat", "Ty i Ja", "Przekrój". W 1970 wyemigrował do Niemiec, gdzie spędził dziesięć lat nawiązując w tym czasie współpracę z pismami "Stern", "Der Spiegel", "Die Zeit" oraz "Art." W 1980 roku wrócił na stałe do Polski. Rolke znany jest z dokumentacji życia artystycznego, tematyki żydowskiej, głównie jednak z reportaży nad którymi pracował już podczas pierwszych wykonanych przez siebie fotografii. Tadeusz Rolke jest czynnym artystą, członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików oraz wykładowcą na Warszawskiej Szkole Fotografii.