Parasol I (Parapluie I), 1966 r.

Kompozycja z parasolem autorstwa Tadeusza Kantora powstała w 1966 roku, kiedy wybitny artysta porzucił niefiguratywne malarstwo informel i "powrócił do przedmiotu". Obraz od 1969 roku znajdował się w prywatnej kolekcji amerykańskiej. Wcześniej był wystawiany na indywidualnej wystawie Tadeusza Kantora w Galerie Pierre w Sztokholmie.
Trochę wcześniej, w końcu lat 50., przebywając w Hamburgu, Kantor napisał tekst "Czy jest możliwy powrót Orfeusza?", w którym porównał swoją sytuację do mitu o Orfeuszu pragnącym odzyskać Eurydykę. W poetyckiej refleksji opisał problem "odzyskania" przedmiotu, przy jednoczesnej niemożliwości naturalizmu - ewolucja zaszła za daleko, by móc powrócić do tradycyjnego malarstwa.
W "Parapluie I" kluczowym elementem jest tynk i piasek, które uwypuklają fakturową kompozycję. Był to sposób na wyjście z zaklętego kręgu informelu. Kantor obrał drogę podobną do tej, którą wybrali twórcy malarstwa materii: Antoni Tapies czy Alberto Burri. Wykorzystywał w obrazach niemalarskie środki wyrazu artystycznego, takie jak piasek, cement, stare płótno, nadpalone drewno.
Rozwiązanie ostatecznie dostarczył teatr i jego "materia". Artysta zaczął dodatkowo wykorzystywać materiały i przedmioty znajdujące się "u progu przejścia w stan materii": łachmany, szpargały, zbutwiałe książki i deski. Odrzucając możliwości iluzyjnego przedstawienia rzeczy, Tadeusz Kantor napisał "Manifest ambalaży". Jako zjawisko w sztuce, ambalaż stał się dla niego zjawiskiem o wielkiej skali rozpiętości znaczeń, funkcjonującym "między wiecznością a śmietnikiem".

W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.