Obraz, 1963 r.

Tadeusz Kantor, spośród wszystkich artystów kształtujących powojenną awangardę był tym, który najpilniej odrobił lekcję z najświeższych ówczesnych artystycznych trendów Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych. Jego głęboka wiara w postęp w sztuce i środki wyrazu wciąż przez nią nie odkryte doprowadziła go do nieustannych poszukiwań formalnych. Najistotniejszym z artystycznych impulsów były dla Kantora wyjazdy do Paryża i obcowanie z tamtejszym środowiskiem artystycznym rozmiłowanym po wojnie w malarstwie abstrakcyjnym o ekspresjonistycznym rodowodzie. Pierwszy raz wyjechał do stolicy Francji tuż po wojnie, w 1947 roku. W maju 1955 wyjeżdża tam ponownie. Poznaje wtedy twórczość Wolsa, Foutriera, Mathieu i Pollocka. Po powrocie zaczyna tworzyć zupełnie inne obrazy, abstrakcje należące do propagowanego przez francuskiego krytyka Michela Tapié nurtu malarstwa akcji. Podobnie jak inni malarze gestu tytułuje je początkowo "Kompozycjami", a potem po prostu "Peinture" - "Obraz". Okres swojej działalności z lat 1956-63 on sam nazwał francuskim terminem "Informel".
Informelowe obrazy Kantora po raz pierwszy pokazano w Warszawie w grudniu 1956 roku w salonie Po Prostu. Od roku 1957 Kantor ponownie wystawiał swoje obrazy za granicą: Monachium, Paryż, Duesseldorf, Kassel, Warszawa, Nowy Jork, Goeteborg, Wenecja. Informel był tylko jednym z przystanków na artystycznej drodze Kantora, jako formuła artystyczna zawładnął jednak jego twórczością na ponad dekadę i przejawiał się zarówno w malarstwie, jak i teatrze. Był dla Kantora jednocześnie wyzwoleniem i "piekłem" - pułapką bez wyjścia, wyczerpaniem możliwości rozwoju abstrakcji lirycznej. Gdy "taszyzowanie" zrobiło się w Polsce naprawdę bardzo popularne, Kantor definitywnie odrzucił ten sposób tworzenia, kierując swoje zainteresowania w stronę malarstwa materii i sztuki asamblażu.
W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.