La figure emballée, 1972 r.

OPIS: W cyklu ambalaży na nowo pojawiła się w twórczości Kantora figura - zniekształcona, pokazywana w skrócie, "skryta" pod parasolem w dynamicznym i symbolicznym geście samoobrony ("Ambalaż - przedmioty, postacie", 1967). W latach 70. i na początku lat 80. Kantor namalował cały cykl ekspresyjnych drapieżnych portretów - ambalaży. Do zniekształconych opakowaniem twarzy dodana zostaje aplikacja w postaci kawałka drewna. Ambalaże stanowiły jedno z największych odkryć w twórczości Kantora. W ambalażach ukrywał ludzi i przedmioty, ludzkie sprawy, marzenia a także właściwą materię życia. Ale przede wszystkim skrywał samego siebie. Liczne cykle malarskie Kantora z lat 70. i 80. wykazują również silny związek z jego prowadzoną równolegle działalnością teatralną, np. w czasie pracy nad spektaklem "Umarła klasa", którego premiera odbyła się w 1975, powstała seria kompozycji pod tym samym tytułem. W okresie późniejszym artysta poświęcił się głównie teatrowi, zaś do malarstwa powrócił w ostatnich latach życia. Tworzył wówczas kompozycje z wyeksponowaną, samotną postacią ludzką, ukazywaną - niczym w sztuce nowej figuracji - w jednym "scenicznym" geście; prace te, utrzymane w chłodnym kolorycie, odwołują się do osobistych przeżyć autora (cykl "Dalej już nic", 1987-88). U schyłku życia ludzkie ambalaże uczynił jednymi z bohaterów ostatniego dzieła teatralnego "Dziś są moje urodziny".
Ukończył w 1939 roku ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego - w 1944 roku eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 roku teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 roku odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 roku w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.