Owoce, 1983 r.

Tadeusz Dominik dyplom obronił w pracowni Jana Cybisa. Malarstwo Cybisa miało ogromny wpływ na jego twórczość. Przejął od profesora zasadę, że obraz nie służy do kopiowania natury, ale jej twórczego przetworzenia. Musi być jej fakturową i barwną interpretacją. Artysta wcześnie wypracował własny indywidualny styl, który rozwijał z konsekwencją przez całe życie. Czerpiąc z zasady Paula Cezanna, uprościł postrzeganie pejzażu do podstawowych brył geometrycznych. Dominik w swoim malarstwie dokonał pełnej syntetyzacji natury. Od początku jego twórczości można zaobserwować owalne i okrągłe plamy barwne o dość nieregularnych kształtach, z których zestawiał swoje bogate odwzorowania natury. Po okresie ekspresyjnego w wyrazie malarstwa z lat 70., artysta wprowadził do swoich płócien wrażenie porządku i precyzyjnego uproszczenia. Prace z lat 80., w tym prezentowany obraz są przykładem pełnej i precyzyjnej geometryzacji ścisłych wycinków natury, które artysta poddawał analizie wyciągając z nich najistotniejsze - definiujące je kształty i barwy. „Owoce” z 1983 r. to przykład niemal naukowej analizy fragmentu natury - Dominik rozkłada fragment drzewa owocowego na czynniki pierwsze prezentując nam przemyślaną i harmonijną kompozycję składającą się z wibrujących jasnych oranżowo-różowych okręgów na tle intensywnie zielonych liści, sprowadzonych jedynie do geometrycznie zarysowanych brył. Wnikliwość i analityczność malarstwa Dominika pozwala dostrzec to co w pejzażu najistotniejsze. Artysta drążąc naturę do jej elementów pierwszych dochodzi do jej sedna, prezentując na swoich płótnach niczym nieskażoną syntezę sprowadzoną do czystego piękna brył i kolorów.