Konszachty, 1974 r.

Rok powstania obrazu to ważna data w artystycznej biografii Tadeusza Brzozowskiego. W grudniu w poznańskim Muzeum Narodowym otwarta zostaje duża monograficzna wystawa artysty, którą Brzozowski osobiście nadzoruje i decyduje, aby pokazać na niej 132 obrazy - wszystkie bez wyjątku płótna artysty znajdujące się w kraju. Jest wśród nich prezentowana przez nas kompozycja "Konszachty". Większość z eksponowanych prac trafiła później do kolekcji muzealnych, jak pisał syn artysty Wawrzyniec Brzozowski "był to kolejny znak, iż z artysty 'nowoczesnego' coraz bardziej zmienia się w 'klasyka'". Lata 70. To specyficzny okres dla polskiej sztuki - wyczerpują się awangardowe formuły, które ożywiały powojenne życie artystyczne. Malarstwo materii, będące motorem działań większości powojennych artystów, traci swój rozmach i przestaje być główną siłą napędzającą artystyczne przemiany. Do głosu dochodzą takie tendencje jak neokonstruktywizm, abstrakcja geometryczna, zbliża się czas neoekspresjonizmu. Po tak intensywnym i wielokierunkowym rozwoju malarstwa, jaki nastąpił w latach 1956-65 wielu krytyków ulega pesymistycznej wizji końca sztuki. W takim tonie utrzymana jest wypowiedź Mieczysława Porębskiego ze wstępu do poznańskiego katalogu: "Jeżeli malarstwo się kończy (a nikt nie wie, czy tak jest rzeczywiście), to w obrazach Brzozowskiego zapisuje się cała przewrotna i dumna świadomość tego końca. Jeżeli jednak kryje ono w swym wnętrzu jakąkolwiek szansę ocalenia, to każdy z obrazów Brzozowskiego jest oknem, które radośnie na tę wewnętrzną szansę się otwiera".
Od 1936 studiował malarstwo w ASP w Krakowie, w latach 1940-42 kontynuując naukę w Kunstgewerbeschule, powstałej w miejscu Akademii. W czasie okupacji związany był z Teatrem Podziemnym Tadeusza Kantora - grał w "Balladynie" (1943), wcielił się także w główną rolę w "Powrocie Odysa" (1944). W tym okresie zajmował się też konserwacją dzieł sztuki, co w przyszłości okazało się bardzo pomocne dla jego własnej techniki malarskiej. W 1945 ukończył studia, do 1948 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków, uczestnicząc w najważniejszych wystawach młodego ruchu artystycznego, aż do narzucenia przez władze socrealizmu jako obowiązującego stylu obrazowania. W 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara. W tym okresie, w toku samodzielnych prób i doświadczeń stał się wirtuozem techniki malarskiej. Kolor, faktura, gra laserunków i walorów, cała "alchemia" jaką stosował w swoich obrazach złożyły się na niepowtarzalne zjawisko malarstwa abstrakcyjnego, które zdolne było "opowiadać“ historię samą swą formą. W 1955 powrócił do udziału w wystawach, uczestnicząc w licznych pokazach w Polsce i za granicą, organizując też wiele wystaw indywidualnych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.