Wilno, 1929 r.

Stefan Norblin, prawnuk francuskiego malarza Jeana-Pierre`a, jest uznawany dziś za jednego z najważniejszych grafików i ilustratorów dwudziestolecia międzywojennego. Już jego pierwsze prace wzbudziły duże zainteresowanie krytyki. Ich "ekscentryczność" i "ekstrawagancja" wykraczały daleko poza manierę secesji. Giętka, kaligraficzna linia (wywiedziona niewątpliwie ze sztuki Aubrey`a Beardsleya) ustąpiła z czasem miejsca indywidualnemu, nieco artdekowskiemu, stylowi artysty. Prezentowany plakat "Wilno" jest jego reprezentatywnym przykładem.
Na przełomie 1928 i 1929 roku Norblin wykonał dwa plakaty reklamujące polskie miasta, Wilno i Lwów. Afisze były pomyślane jako element promocji Polski w krajach Europy zachodniej, ale funkcjonowały również lokalnie. W dolnej części obu z nich znalazła się adnotacja po francusku: "Kolej Żelazna Państwa Polskiego". Afisze wchodziły w skład większego cyklu, który artysta rozpoczął w 1925 roku. Zlecenie dotyczące plakatów turystycznych pochodziło od ministerstwa Komunikacji . Na plakatach pojawiły się: Górny Śląsk, Kraków, Zakopane, Poznań, Warszawa, Łowicz, Gdynia, Toruń oraz wspomniane już Wilno i Lwów. Afisze zostały odbite offsetowo w warszawskich Zakładach Graficznych Koziańskich.
W turystycznych plakatach Norblina wyraźne są wpływy brytyjskiej szkoły graficznej, m.in. Freda Taylora i Franka Newboulda. Podobnie jak ten ostatni, Norblin stosował płaskie plamy barwne i używał śmiałych kontrastów. W "Wilnie" i "Lwowie" Norblin zrezygnował jednak ze stosowania "witrażowego", typowego dla Newboulda, konturu. "Wilno" i "Lwów" uznawane są dlatego za najbardziej z indywidualnych prac artysty.
Polski artysta plastyk, malarz, ilustrator i plakacista. Właściwie nazywał się Juliusz Stefan Norblin de la Gourdaine. Pradziadem artysty był znany malarz XVIII-wieczny Piotr Norblin. Stefan Norblin znany jest przede wszystkim dzięki modernistycznym i secesyjnym plakatom reklamowym oraz malowidłom i freskom w stylu art deco. Studiował malarstwo w Antwerpii i Dreźnie. W 1920 wziął udział w wojnie polsko-sowieckiej. Po wojnie wrócił do Warszawy, gdzie ożenił się z Leną Żelichowską, znaną podówczas aktorką i tancerką. We wrześniu 1939 wyjechał z kraju. W czasie drugiej wojny światowej przebywał w Indiach, gdzie dla maharadży Jodhpuru wykonał serię malowideł zdobiących wnętrze pałacu Umaid Bhawan, największej prywatnej rezydencji w tym kraju. Malował także portrety lokalnej arystokracji i ozdabiał jej rezydencje. Po wojnie osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie zarabiał jako portrecista. W 2007 Telewizja Polska wyprodukowała film dokumentalny Stefan Norblin, opowiadający o barwnym życiu artysty