BIAŁA BRODA, 1991

Prezentowana praca była wielokrotnie wystawiana (m. in. w galerii Irsa Fine Art w latach 2004-2005).

Malarz, grafik i ilustrator. Studiował w Instytucie Sztuk Pięknych w Wilnie (1968-1973). W 1980 przeniósł się do Polski. Malarz porusza się w świecie przesyconych tajemnicą metafor, czasem pełnych pogody, innym razem - smutku. Zdołał przy tym stworzyć swój własny, niepowtarzalny styl. Poetyka jego dzieł zyskała duże uznanie, czego miarą są dziesiątki wystaw na całym świecie i nagrody artystyczne. Często używa techniki "suchej pasteli". Rysował miedzy innymi dla "Polityki" "Literatury", "New York Timesa" tworzył plakaty, ekslibrisy, projekty scenografii, instalacje i kompozycje przestrzenne, maski, akcje para teatralne. Niesłychanie popularny, zyskał uznanie fachowców, i publiczności. Stworzył własny styl. Przedstawia bajkowy, tajemniczy świat zaludniony ludzikami o oczach z guzików. Jego figuratywną sztukę cechuje atmosfera surrealizmu z akcentami ironii i groteski. Posługuje się różnymi technikami: gwasz, olej (np. Skrzypkowie, 1991), pastele (np. Konstrukcja, 1996), wykorzystuje rozmaite techniki graficzne. Stworzył ok. 250 plakatów (np. Zniewolony umysł, 1990), ok. 360 grafik, zorganizował ok. 50 instalacji i performance`ów. Wykonał ilustracje do ok. 60 książek. Tworzy także ekslibrisy, maski z tektury i rzeźby z korzeni drzew. Ryszard Kapuściński we wstępie do książki "Pastele" pisze: "Twórczość Stasysa jest kolorowa, jej autor jest mistrzem koloru, którym posługuje się jednak w sposób niezmiernie taktowny, arcydelikatny. Żadnego tu następnego ekspresjonizmu, żadnej hałaśliwej feerii barw, nic z epatującej, plakatowej doskonałości hiperrealistów. Każdy jego obraz jest spójny kolorystycznie i nawet tam, gdzie paleta barw jest wyraźnie zróżnicowana i kontrastowa, jej kolory nie kłócą się, nie drażnią i nie rażą, ale przeciwnie, wspólnie wzbogacają wizję, czyniąc ją żywą, soczystą i dynamiczną". Artysta urzeka swoją własną wizją sztuki, swoim specyficznym, baśniowym światem, w którym łączy realne z nierzeczywistym. Twarze-maski, które umieszcza Stasys w swoich pracach są charakterystyczne tylko dla jego twórczości, od pierwszego wejrzenia rozpoznawalne.