Paw

Początek jego drogi życiowej Stanisława Zagajewskiego nie jest znany, a pierwszy pewny fakt, który miał miejsce w 1929 roku, był tragiczny, bo związany z odrzuceniem go przez matkę czy rodzinę. W lutym, a może w październiku tego roku pozostawiono go pod kościołem pod wezwaniem św. Barbary w Warszawie. Miał wówczas około dwóch lat i prawdopodobnie już widoczne kalectwo. Odnaleziony w koszyku wyłożonym gazetami, został przygarnięty przez siostry zakonne. One postarały się o metrykę z fikcyjną datą urodzin i wymyślonymi danymi - imieniem, nazwiskiem, imionami rodziców. Po niedługim czasie oddały malca do zakładu prowadzonego przez Zgromadzenie Zakonne Sióstr Rodziny Maryi w Ciechocinku.
Całe życie lepił w glinie. Po wojnie poszedł do szkoły budowlanej w Warszawie, ale jej nie ukończył. Podobno w wyjaśnieniu dyrektor szkoły napisał: "Zagajewski ujawnia zdolności w modelowaniu w glinie i powinien być skierowany do Szkoły Sztuk Plastycznych lub szkoły przemysłu ceramicznego". Jednak żadnej szkoły ostatecznie nie ukończył. Pracował w różnych zawodach, od kucharza po ogrodnika, przez introligatora i krawca. Zatrudnił się też przy odbudowie Warszawy jako sztukator - został jednak zwolniony, bo rzeźbom nadawał własny styl i dolepiał różne elementy, takie jak ptaszki czy kwiatki.
Wypalania gliny nauczył się w Cepelii, dla której robił najbardziej znane gliniane ptaszki. Po staraniach profesora Aleksandra Jackowskiego - antropologa kultury i etnologa, otrzymał we Włocławku miejsce na pracownię, gdzie do końca tworzył. Jego prace wystawiano między innymi w Musée L'Art Brut w Lozannie, w Zachęcie na wystawie Od Nikifora do Głowackiej czy na ekspozycji L'art et dechirure w Rouen. W Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej znajduje się jedyna w kraju stała ekspozycja prac artysty. Prace Zagajewskiego mają także w swojej kolekcji m.in. muzea etnograficzne w Warszawie i w Toruniu oraz Collection de L'art Brut w Lozannie.

Wybitny artysta-samouk. Data i miejsce jego urodzin są nieznane. Został znaleziony zimą 1929 roku na stopniach kościoła św. Barbary w Warszawie. Znalezionemu dziecku przypisano imię i nazwisko i wpisano fikcyjną datę i miejsce urodzenia (Warszawa, 27 września 1927). Dzieciństwo spędził w zakonnych zakładach opiekuńczych w Ciechocinku i Grabiu pod Toruniem. Zarabiał na życie wykonując wiele różnych zawodów: kucharza, ogrodnika, introligatora, krawca, był także stróżem nocnym i konwojentem. Wykonywał też sztukaterie na warszawskiej Starówce, pracował przy budowie MDM-u w Warszawie i Trasie W-Z. Rzeźbienie w glinie było od najmłodszych lat jego wielką pasją i namiętnością. Jego zdolności zostały odkryte dość wcześnie, jednak do średniej szkoły plastycznej nie mógł zostać przyjęty, gdyż nie ukończył szkoły podstawowej, a do szkoły budowlanej - z powodu zbyt wątłego zdrowia. Sztuki wypalania glinianych form nauczono go w "Cepelii" dla której robił gliniane ptaszki. Dzięki osobistym staraniom prof. A. Jackowskiego z Instytutu Sztuki PAN, otrzymał we Włocławku niewielki domek, gdzie żył i pracował do końca życia. Najpełniejszy zbiór (stała ekspozycja - ponad 120 rzeźb; w tym kilka ołtarzy) jest własnością Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. Rzeźby Zagajewskiego mają także w swojej kolekcji m.in. Muzeum Etnograficzne w Warszawie, Muzeum Śląskie w Katowicach, Muzeum Etnograficzne w Toruniu i Collection de l'Art Brut w Lozannie. Jego prace są pokazywane na wszystkich ważnych wystawach twórców z kręgu tzw. Art Brut.


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.