CHŁOPIEC

Stanisław Wyspiański studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i Jana Matejki, z którym współpracował przy malowaniu polichromii w Kościele Mariackim w Krakowie. Artysta kształcił się także w Paryżu w Academie Colarossi. Na gruncie francuskim, podczas licznych stypendiów, zapoznał się z najnowszymi trendami w sztuce. W latach 1887 - 90 i 1896-97 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim historię, historię sztuki i literatury. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Od 1902 r. prowadził katedrę malarstwa dekoracyjnego i kościelnego. [br]Bogata twórczość Wyspiańskiego, na którą składają się dzieła malarskie oraz literackie, nosi silne symboliczne znamiona. Przesiąknięta jest hermetycznym językiem znaczeń nawiązującym do polskich tradycji, historii, uniwersalistycznego misterium natury i religii. W stylistyce malarskiej dominuje płaska plama barwna obwiedziona dekoracyjnym, krętym konturem zainspirowanym być może młodzieńczymi fascynacjami nerwową kreską mistrza artysty - Matejki, na pewno zaś poznaną we Francji poetyką pędzla Gaugina i nabistów oraz Toulous - Lautreca, a także prerafaelitów. Prace Wyspiańskiego emanują silnymi emocjami, jakimi kierował się artysta przy pracy. Obok portretów dzieci rysowanych miękką, giętką kreską, występują wizerunki przyjaciół oraz znanych osobistości, a także podkrakowskie pejzaże i projekty witraży ukazane za pomocą wyrazistego, ekspresyjnego konturu. [br]Prezentowane dzieło należy do nielicznych przykładów prac malowanych techniką olejną. Sylwetka chłopca przywołuje skojarzenia z postaciami ukazanymi w cyklach szkiców: "Polonia", "Żywioły". Jest to najprawdopodobniej wczesna, paryska praca Wyspiańskiego, który w połowie lat 90. XIX w. porzucił farby olejne i skoncentrował się na pastelach. Na chłodne, pastelowe barwny, jakie twórca zastosował w portrecie chłopca, mogła mieć wpływ paleta charakterystyczna dla francuskich impresjonistów.