Akt, 2009 r.

LITERATURA:
- porównaj: StanWys - Stanisław Wysocki. Rzeźby, Wrocław 2008, s. 47.

Stanisław Wysocki jak nikt inny potrafi wydobyć piękno kobiecego ciała, z którego uczynił główny motyw własnej twórczości. Kobiety Wysockiego są zmysłowe i kuszące. Trochę odrealnione, a jednak czytelne w swojej formie. Sprawiają wrażenie pnących się ku górze, co podkreśla ich skrętna pozycja. Subtelny erotyzm nagich ciał uwodzi widza i prowadzi wzrok po łagodnych załamaniach kobiecej sylwetki. Postacie mają w sobie lekkość i smukłość, jakby rzeźbione były nie ręką artysty, a strumieniem wody. Lekkość materii uzupełnia dyskretna geometryzacja przemycona nieraz w kubizujących załamaniach klatki piersiowej, a czasem - jak chociażby w przypadku prezentowanej rzeźby - w owalnym złotym kołnierzu. Kobieta jest dla Wysockiego najwyższym ideałem piękna, jak sam pisał: „Chcę pokazać w sztuce formę idealną. Nie chcę ludzi straszyć, pouczać, radzić jak mają żyć. W codziennym życiu dość mają zła i smutku. Chcę pokazywać im piękno, miłość, ciepło. A kobiece ciało, fascynujące przez swój idealny kształt, jest apoteozą życia” (Mariusz Urbanek, Wyrzeźbić piękno, [w:] StanWys - Stanisław Wysocki - rzeźby, Wrocław 2008, s. 5-6).
Choć dzisiaj obecność Stanisława Wysockiego wydaje się oczywista w przestrzeni polskiej rzeźby współczesnej, to on sam długo nie był pewny wyboru własnej drogi życiowej. Początkowo studiował na Akademii Wychowania Fizycznego, jednak tętniący życiem kulturalnym Wrocław skierował go w stronę sztuki. Momentem natchnienia, który utwierdził Wysockiego w słuszności poświęcenia się rzeźbie, był kilkuletni pobyt w Niemczech w latach 80. oraz spotkanie z mistrzem Henrym Moorem, który stał się dla polskiego twórcy wielką inspiracją.

W latach 1978-1980 studiował na ASP w Poznaniu. W 1980 r. rozpoczął praktykę w "Hermann Noack Bildgiesserei" w Berlinie Zachodnim - w renomowanej odlewni rzeźb. Przez trzy lata doskonalił tam technikę odlewów na wosk tracony. W tym czasie realizowane tam były rzeźby takich atystów jak Henry Moore, Kenneth Armitage. W trakcie praktyki rozpoczął studia w Hochshule der Kunste, akademii sztuki w Berlinie. W 1986 powrócił do Wrocławia. W 1990 wraz z grupą wrocławskich artystów wystawił swoje prace w Cannden Art Center w Londynie. Pierwszą samodzielną wystawę zrobił w 1991 we wrocławskiej "Desie" przy pl. Kościuszki. Jego pracami zainteresowały się wówczas prestiżowe, skandynawskie galerie. Od tego czasu jego rzeźby znana są w Anglii, Danii, Szwecji, Belgii, Francji i w Niemczech.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.