Tancerka

"Ruch, wyjątkowa ekspresja, absolutna i niespotykana doskonałość".
André Pascal- Levis

Stanisław Jackowski, wychowanek Konstantego Laszczki, zasłynął jako portrecista, twórca figuralnych dekoracji parkowych i nagrobków. Wczesne rzeźby Jackowskiego powstawały pod wpływem stylistyki Młodej Polski. Około 1915 roku skłonił się ku realizmowi poddawanemu czasem klasycznej stylizacji. Około 1927 roku stworzył kilka wersji "Tancerki", a jedna z nich wykonana w monumentalnej skali została ustawiona w Parku Skaryszewskim. Prezentowana przez nas rzeźba należy do wyżej wymienionej serii "Tancerek".

"Tancerka" dłuta Jackowskiego była przez Warszawiaków uwielbiana i stąd zapewne pochodzą redukcje słynnej rzeźby Jackowskiego, które odlewane były u Braci Łopieńskich, i które cieszyły się niesłabnącym powodzeniem. Warto także wspomnieć kontekst historyczny dla prezentowanej przez nas "Tancerki". Od lat 70. XIX wieku aż do wybuchu II wojny światowej Warszawa stanowiła powszechnie rozpoznawalny ośrodek produkcji brązów, a rozwój i popyt na rzeźbę i brązy dekoracyjne i użytkowe trwał nieprzerwanie aż do wybuchu I wojny światowej. Niewiele z nich jednak przetrwało, ponieważ w większości zostały zniszczone podczas wojny, a część z nich przetapiano na amunicję. Brązy zdobiły niegdyś wnętrze każdego ceniącego się warszawskiego domu.

Prezentowana Tancerka dłuta Stanisława Jackowskiego jest dziełem wysokiej klasy, które cechuje doskonałość warsztatowa i precyzja modelunku bryły oraz wspaniale oddana lekkość ruchu, która zdaje się podporządkowywać sobie naturalne właściwości materii rzeźbiarskiej. "Ruch, wyjątkowa ekspresja, absolutna i niespotykana doskonałość" - te słowa ówczesnego francuskiego krytyka sztuki Andrè Pascala-Levisa stanowią uzasadnioną pochwałę rzeźby Jackowskiego. Francuski krytyk miał okazję zobaczyć "Tancerkę" na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Paryżu, która odbyła się w 1925 roku. Już w tym czasie Jackowski był cenionym rzeźbiarzem w środowisku polskim i francuskim.

W latach 1909-1911 Stanisław Jackowski studiował rzeźbę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konstantego Laszczki oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie 1911-1912 przebywał w Paryżu, gdzie uczęszczał m. in. do akademii Colarossiego. Przed II wojną światową mieszkał i tworzył w Warszawie, gdzie brał czynny udział w życiu artystycznym, m. in. był członkiem i wieloletnim prezesem Towarzystwa Rzeźba. Po II wojnie światowej, w czasie której większość jego dzieł uległa zniszczeniu, zamieszkał w Katowicach.

Wśród wybitnych prac Jackowskiego prócz prezentowanej przez nas "Tancerki" wymienić można Pomnik Jana Kilińskiego na Podwalu w Warszawie oraz wodotrysk Igraszka z aligatorem na placu Jana Henryka Dąbrowskiego tamże (oba ostatnie dzieła z 1936 roku). Wielką popularnością cieszyła się również zniszczona w czasie II wojny światowej "Żniwiarka" - posąg ustawiony w latach trzydziestych na placu Wilsona w Poznaniu. Wiele dzieł artysty znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, m. in. grobowiec Bolesława Prusa z 1914 roku.

W latach 1909-11 studiował rzeźbę krakowskiej AKS u Konstantego Laszczki i jednocześnie historię na UJ. Studia rzeźbiarskie uzupełniał w Paryżu - na przełomie 1911/12 - w pracowni, m.in. F. Colarossiego. Po powrocie do kraju mieszkał na stałe w Warszawie. Od 1915 roku był członkiem TPSP, a także członkiem i wieloletnim prezesem Towarzystwa Rzeźba. We Francji przebywał ponownie w latach 1923-26. Po drugiej wojnie światowej, podczas które uległy zniszczeniu jego dwie pracownie warszawskie, zamieszkał w Katowicach. Wystawiał w Paryżu (1911), Warszawie, Krakowie, Poznaniu i Łodzi. W 1926 roku jego popiersie 'Młodość' zakupiono do Muzeum Luksemburskiego w Paryżu. Tworzył portrety, kompozycje figuralne i alegoryczne oraz rzeźby nagrobne i pomniki.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.