KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY W KRAKOWIE, 1915 r.

Stanisław Fabijański – malarz, rzeźbiarz. Do Polski przyjechał z rodzicami w 1871 roku. Studia artystyczne rozpoczął w 1880 r. u rzeźbiarza u L. Marconiego we Lwowie. Lata 1883-1888 spędził w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych ucząc się m.in. u F. Cynka, J. Matejki, I. Jabłońskiego i W. Łuszczkiewicza. Od 1888 roku studiował w Akademii monachijskiej u A. Wegnera. Podróżował do Włoch i Francji. Po powrocie zamieszkał w Krakowie. Cieszył się dużą popularnością jako malarz zabytkowych miast polskich, zwłaszcza Krakowa. Obok licznych widoków kościołów, starych zaułków, Wawelu, malował także portrety, sceny religijne, rodzajowe i rodzajowo-historyczne. Używał najczęściej akwareli, rzadko stosował technikę olejną. Uczestniczył w licznych wystawach m. in. w TPSP, Stowarzyszeniu Artystów Polskich w Krakowie, Salonie Krywulta w Warszawie.