15 IV 62, 1962 r.

POCHODZENIE:
- zakup bezpośrednio od artysty
- kolekcja prywatna, Poznań


„Malowanie jest formą dochodzenia do odpowiedzi na pytania dotyczące prawdy o życiu. Jest to język, w którym formułujemy i nadajemy sens naszej działalności jako ludzi”.

STANISŁAW FIJAŁKOWSKI

Płótna Stanisława Fijałkowskiego w aspekcie wizualnym zbliżają się do abstrakcji geometrycznej, ale - jak słusznie zauważył Mariusz Hermansdorfer - mają zarazem wydźwięk poetycki, a „symbioza geometrii z liryką, zespolenie matematycznych struktur z wyobraźnią literacką prowadzi w konsekwencji do sytuacji parasurrealistycznej”. Artysta bywa nazywany nadrealistą, często nawiązuje do mitologii i religii. W odmalowanych przez niego przedmiotach i formach figuratywnych można dostrzec nieustanne poszukiwanie symboliki. Według Andrzeja Turowskiego treść obrazów autora to „mozolny proces powstawania i pojawiania się symboli, a przede wszystkim dramat formy i napięć w nim zawartych. I tylko w tym sensie obraz staje się symbolem dramatyczności świata i tajemnicy ludzkiego życia, będąc zarazem próbą odpowiedzi w sobie właściwym języku, na pytanie o rzeczy ostateczne” (Andrzej Turowski, Magiczny kwadrat Stanisława Fijałkowskiego, Prace na papierze, Galeria Ego, 2010). Po okresie fascynacji impresjonizmem i informelem, w latach 60., twórca świadomie wypracował zarówno charakterystyczny styl, jak i całą filozofię sztuki, która podparta była lekturą Kandinsky’ego. Uproszczona forma, oszczędna paleta barwna, jednolite tło, geometryzacja stanowią cechy charakterystyczne jego dzieł. Częstym zabiegiem, począwszy od lat 60., stało się podpisywanie obrazów datami, co świadczy o traktowaniu ich jako pamiętnika.

Studia odbył w latach 1946-51 w łódzkiej PWSSP. W początkowym okresie twórczości nawiązywał do doświadczeń impresjonizmu, w końcu lat 50. przeżył fascynację informelem. Przemiany, jakie zachodzą w jego malarstwie, skupiają się głównie na stopniowym odchodzeniu od formy wprost, zbyt dosłownej. Tworzył prace, które wykorzystują sugestie „przedmiotowe” i odnoszą się np. do ikonografii chrześcijańskiej, cykle kompozycji abstrakcyjnych (np. „Wąwozy”, „Wariacje na temat liczby cztery”, „Studia talmudyczne”) czy sięgających do własnych przeżyć autora („Autostrady”). Artysta reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 roku uhonorowany został prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.