Szablista

Szablista jest charakterystycznym przykładem pracy artysty, który przez cały okres międzywojenny twórczo rozwijał bliską ekspresjonizmowi formułę malarstwa. Patronem artystycznych poszukiwań Eleszkiewicza były wczesne dzieła Cèzanne`a. To niewątpliwie z jego prac, takich jak "Portret ojca", "Scypion" czy "Achille Emperaire", polski artysta zaczerpnął sposób operowania farbą. W "Szabliście" zwraca uwagę miękki, wijący się nerwowo kontur, nadający warstwie malarskiej niezwykłej energii i mięsistości. W przeciwieństwie do Cèzanne`a malującego zawsze z modela Eleszkiewicz tworzył swoje kompozycje z pamięci. Może to do pewnego stopnia tłumaczyć rolę, jaką w jego pracach odgrywają zestawienia kolorystyczne i bogaty modelunek światłocieniowy. Eleszkiewicz był malarzem, rysownikiem, projektantem mozaik i witraży. Pochodzący z Ukrainy artysta początkowo kształcił się w Warszawie, potem na wschodniej Ukrainie, w Mirogrodzie. Ranny podczas I wojny światowej opuścił Rosję. Przez trzy lata studiował w Szkole Sztuk Plastycznych w Atenach. Przez dwa lata mieszkał i podróżował po Włoszech, a w 1923 roku wyjechał na stałe do Paryża. Związał się tam ze środowiskiem École de Paris. W drugiej połowie lat 20. wystawiał na Salonie, a także w galeriach Art du Montparnasse (1928-1930), Drouot-Provence (1944, 1945, 1951). W latach 70. kilkakrotnie prezentowano jego dorobek w Paryżu, np. w Wersalu (1975) oraz w amerykańskiej Lipert Gallery (1986).

Malarz, rysownik, projektant mozaik i witraży. Od roku 1914 uczył się w Szkole Sztuk Pięknych w Mirgorodzie. W 1918 roku wstąpił do wojska, a ciężko ranny przez pół roku przebywał w szpitalu. W latach 1919-21 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Atenach. Następnie przebywał w Neapolu i w Rzymie, Persji, a w roku 1923 zamieszkał na stałe w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu wystawienniczym. Tworzył w duchu malarstwa kręgu École de Paris. Malował portrety i sceny rodzajowe.