KĄPIEL W PRUCIE, 1887 R.

WYSTAWIANY: Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu Józef Brandt - uczniowie i przyjaciele, XII.1998 - I.1999

LITERATURA: Rybkowski, Śp. Stanisław Dębicki, ?Słowo Polskie? 1924, nr 242 M. Treter, Stanisław Dębicki (1866-1924), ?Sztuki Piękne? R. I, 1924-1925, s. 71, il.; - F. Kopera, Dzieje malarstwa w Polsce, część III, Kraków 1929, s. 525, 527, il. 536; - T. Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo polskie, t. II, Wrocław1960, s. 306, il. 207 na s. 304; - Historia sztuki polskiej w zarysie, t. III, Kraków 1962, s. 296; - T. Dobrowolski, Sztuka Młodej Polski, Warszawa 1963, s. 279, il. 201 na s. 281; - Stanisław Dębicki 1866-1924, Katalog wystawy w Muzeum Śląskim we Wrocławiu, oprac. P. Łuka- szewicz, Wrocław 1966, s. 6 i następne, nr kat. 13, il.; - (P. Łukaszewicz), Dębicki Stanisław (w:) Słownik Artystów Polskich, t. II,Wrocław 1975, s. 46.

OPIS: Prezentowany obraz został namalowany podczas pobytu artysty w Kołomyji i zaliczany jest do jednego z najważniejszych dzieł w jego twórczości. Monografista artysty, Piotr Łukaszewicz, pisał o tym obrazie: ?obraz ten wprowadza w twórczość Dębickiego nowe zagadnienie, problem światła w otwartym pejzażu i to światła w największym słonecznym nasileniu. Rozległa panorama brzegu rzeki, zamknięta na horyzoncie rzędem zabudowań, świeci jasnymi plamami różu, czerwieni, błękitu i bieli, zaludniających ją postaci. Migawkowe ruchy, odblaski przejrzystej wody, świetliste karnacje ciał z niebieskimi i różowymi cieniami, siniejące w dali bielone ściany domostw, wszystko to stwarzać ma wrażenie na gorąco pochwyconego zjawiska, skąpanego w przesyconej słońcem atmosferze?.

Stanisław Dębicki studiował w akademii wiedeńskiej u Griepenkerla oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u Władysława Łuszczkiewicza. Podczas studiów w Wiedniu został odznaczony srebrnym medalem. Uczył się także w akademii monachijskiej. W latach 1890 - 1891 przebywał w Paryżu, gdzie uczęszczał do Académie Colarossi. W kraju mieszkał we Lwowie. Był profesorem w krakowskiej ASP. Malował obrazy realistyczne - pejzaże, sceny rodzajowe, portrety oraz sceny religijne i alegoryczne. Dębicki zajmował się także projektowaniem i zdobnictwem oraz rzeźbą.