ŁĄKA, 1988

Studiował w latach 1932-1939 w ASP w Warszawie: malarstwo u prof. Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, grafikę u prof. Leona Wyczółkowskiego i Stanisława Ostoja-Chrostowskiego. Po II wojnie światowej osiadł we Wrocławiu. Był organizatorem życia artystycznego w tym mieście i pedagogiem tamtejszej PWSSP w latach 1946-1970 (w 1952-1962 jej rektorem). Utworzył Wydział Szkła tej uczelni, prowadził Katedrę Szkła Artystycznego. W 1970 przeniósł się do Warszawy i objął stanowisko profesora na Wydziale Malarstwa ASP, na którym pozostawał do przejścia na emeryturę w 1975. Tworzył w dziedzinie malarstwa sztalugowego i ściennego oraz grafiki warsztatowej, zajmował się też rzeźbą, szkłem i ceramiką artystyczną. W latach 50. uprawiał sztukę figuratywną. Następnie zainteresował się abstrakcją geometryczną. W latach 70. i 80. twórczość Dawskiego przybrała formy abstrakcji biologicznej, by pod koniec życia wrócić do pejzaży. Artysta bo otrzymał wiele prestiżowych nagród i odznaczeń artystycznych i państwowych, m. in. Nagrody m. Wrocławia 1951 i 1956, Nagrody Artystycznej Warszawy 1973.