GEJSZA, 1902 r.

Obraz eksponowany na wystawie: "Inspiracje sztuką Japonii w malarstwie i grafice polskich modernistów" w Muzeum Narodowym w Krakowie i Kielcach w 1981 r.

Bibliografia:
"Inspiracje sztuką Japonii w malarstwie i grafice polskich modernistów" (kat.), opr. Zofia Alberowa, Łukasz Kossowski, Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w Kielcach, 1981 r., poz. kat. 136, il. 11.

Stanisław Bohusz Siestrzeńcewicz kształcił się w wileńskiej Miejskiej Szkole Rysunkowej, w akademii petersburskiej u B. Willewalda, w Paryżu w Académie Julian i w Monachium, pod kierunkiem Józefa Brandta. W 1919 r. wykładał malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego. Wystawiał przede wszystkim w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, w Salonie Krywulta oraz w Wilnie. Malarstwo Siestrzeńcewicza odznaczało się charakterystycznymi, nerwowymi i dynamicznymi pociągnięciami pędzla. Styl taki potęgował dodatkowo wrażenie ruchu i wrzawy w ukazywanych chętnie przez malarza widokach kresowych miasteczek z ich kolorowymi jarmarkami, targami koni, małomiasteczkowymi, barwnymi typami ludzkimi i innymi scenami rodzajowymi.
Artysta był ponadto wybitnym, uznanym przez krytykę rysownikiem i ilustratorem pism i książek.
Tematyka prezentowanego obrazu należy do rzadkich w twórczości Siestrzeńcewicza. Praca powstała w pierwszych latach XX w. i jest świadectwem inspiracji sztuką i kulturą Japonii, odkrytej i szczególnie podziwianej na przełomie XIX/XX w.