KSIĄŻĘ ZIĘBICKI MIKOŁAJ MAŁY, XVII w.

Mikołaj Mały (pomiędzy 1322 a 1327 - 1358), książę ziębicki w latach 1341 -1358. Był jedynym synem księcia ziębickiego Bolka II i Guty. Zdobył solidne wykształcenie w klasztorze cystersów w Henrykowie. Samodzielne rządy objął po śmierci ojca w 1341 roku i niemal bezzwłocznie wyjechał do Pragi, gdzie złożył hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. Odziedziczywszy po ojcu olbrzymie długi, zgodził się wówczas, że w wypadku nieposiadania męskich potomków jego księstwo zostanie przyłączone do korony czeskiej. W 1355 r. wziął udział w wyprawie Karola IV po koronę cesarską do Rzymu. Na przełomie 1357 i 1358 r. odbył pielgrzymkę do Palestyny. Zmarł podczas drogi powrotnej, na Węgrzech. Zwłoki księcia zostały sprowadzone do kraju i pochowane w klasztorze w Henrykowie. Mikołaj Mały żonaty był z Agnieszka pochodzącą z rodziny czeskich możnowładców z Lichtenburka. Z małżeństwa tego Mikołaj dochował się dwóch synów, Bolka III i Henryka, oraz czterech córek, Agnieszki i Katarzyny klaryski w Strzelinie, Guty klaryski we Wrocławiu oraz Anny, żony księcia mazowieckiego Siemowita III. Po jego śmierci tron książęcy zajął jego Syn Bolko III. Linia Piastów ziębickich wymarła w roku 1428. Księstwo stało się wówczas częścią korony czeskiej.