Martwa natura z rudą modelką w lustrze, 1980 r.

Około 1967 roku kompozycja "Martwych natur" Teplera rozszerza się. Przedmioty porzucają swoje nieruchome trwanie. Ich układy stają się falujące, pojawiają się nieoczekiwanie, fragmentarycznie, nagle znikają. Pływają, lecz nie dryfują. Tło geometryzuje się, dotychczasowa ciemna czeluść zostaje podzielona na płaszczyzny, jakby zmierzające do abstrakcji. Kolor pozostaje w tych obrazach mocny, z przewagą tonów silnych. W latach 70. maluje dalej sekwencje ciągle tych samych, zwykłych przedmiotów. W jego sztuce koszyczek, wazon, butelki spełniają rolę nut lub liter alfabetu.
Urodził się w Polsce w tradycyjnej rodzinie żydowskiej. Malarstwo studiował w Wilnie. Kontynuował studia w Mediolanie w słynnej Accademia di Brera. Wojnę spędził w głębi Rosji. W trakcie studiów odbywał podróże artystyczne po Europie. Najbardziej znaczącym dla jego dalszej twórczości okazał się pobyt w Paryżu. W 1949 r. miał indywidualną wystawę w Mediolanie, po zakończeniu której na stałe wyjechał do Izraela. Malował martwe natury, pejzaże i kwiaty.