Martwa natura, 1972 r.

w latach 1948-52 studiował architekturę w Politechnice Szczecińskiej, dyplom architekta otrzymał w 1952. Wówczas przeniósł się do Warszawy i podjął dalsze studia z zakresu architektury na Politechnice Warszawskiej, ukończone po dwóch latach z tytułem magistra. Zawód wyuczony uprawiał dość krótko, gdyż od 1960 poświecił się wyłącznie malarstwu, zostając w 1963 członkiem ZPAP. Wykształcenie miało duży wpływ na charakter uprawianej sztuki. Tematem jego prac są przede wszystkim pejzaże architektoniczne, inspirowane najczęściej konkretnym miejscem. Charakteryzują się stłoczoną zabudową uformowaną z nieregularnych brył, skomplikowaną perspektywą przestrzeni, intensywnym kolorem pnących się ku górze miast. Liczne martwe natury o kubizujących formach odznaczają się grą kształtów i barw. Farba kładziona jest szpachlą i nadaje gładkiej powierzchni płótna swoistą wibrację. Artysta wystawia w kraju i za granicą. Duże pokazy jego prac miały miejsce m.in. w Museo di Roma Palazza Braschi 1976, w Muzeum Narodowym w Szczecinie (1977), Galerii Zapiecek w Warszawie 1977, 1996, 2004).