Penetration of real space (Penetracja przestrzeni realnej), 1974 r.

"Jest niewątpliwie wiele odmian każdego z kolorów, ale biel i czerń to jedyna para kolorów, które zestawione razem, a nie traktowane oddzielnie, pozwalają nam zapomnieć o specyfice każdego z nich z osobna. Jeśli mówimy 'żółć' i 'czerwień' to natychmiast należy zapytać, który z licznych żółtych i który z licznych czerwonych kolorów mamy na myśli. Jeśli mówimy 'biel' i 'czerń', to nie potrzeba już zadawać dalszych pytań. Biel i czerń to 'tak' i 'nie' w logice, to 0 i 1 w binarnym systemie
liczenia, to dobro i zło w filozofii, to tysiące dalszych skojarzeń i znaczeń odnoszących się do podstawowych praw natury i ludzkiej egzystencji".
Ryszard Winiarski

Prezentowana praca jest rodzajem instalacji, która składa się z dwóch, addycyjnych względem siebie elementów - monochromatycznej deski i naklejonej na niej płyty pilśniowej. Co charakterystyczne dla twórczości Winiarskiego, podstawowym modułem ,,Reliefu'' jest kwadrat - powtarza się on w formacie pracy, otworach wyciętych w sklejce, kształt ten buduje również precyzyjnie oddaną kompozycję.

Artysta na odwrociu pracy dodał komentarz, w którym objaśnił cel, jaki postawił przed sobą - zupełnie tak, jak gdyby prowadził eksperyment naukowy. Dążył do przeprowadzenia analizy przestrzeni przy wykorzystaniu równej ilości bieli i czerni oraz jednoczesnej redukcji osi symetrii. W przewrotny sposób zadał pytanie o postrzeganie stereoskopowe. Wykreowany przez niego układ wywołuje iluzję dwuwymiarowości i dopiero po zmianie sposobu oglądania z frontalnego na lekko ukośny widz zauważa rzeczywistą formę pracy, m.in. jej ażurowość, decydującą o wrażeniu trójwymiarowości.

Winiarski bardzo wcześnie wypracował dojrzały język twórczy, który konsekwentnie stosował przez następnych 20 lat. Fundamentem jego twórczości stało się pragnienie połączenia nauki ze sztuką. Niewątpliwie duży wpływ na podjęcie przez artystę takiej problematyki wywarła atmosfera lat 60. pełna nowych idei, odrzucających tradycyjne zasady malarskie i upatrujących szansę dla nowej sztuki w daleko posuniętym obiektywizmie. Jednocześnie, podwójne wykształcenie Winiarskiego, który był nie tylko malarzem, ale również matematykiem, sprawiało, że wszelkie refleksje nad związkiem tych dwóch dziedzin musiały nasuwać się dość naturalnie. Fascynacja ta doprowadziła do wykreowania sztuki bezosobowej, niezdradzającej indywidualizmu, niepodlegającej subiektywnym ocenom estetycznym, niejako wymuszającej osąd racjonalny.

Najistotniejsze dla Winiarskiego stało się wypracowanie zasad regulujących akt powstawania dzieła, a nie sam wynik tego procesu, o czym świadczy m.in. niechęć do nadawania tytułów pracom. Jednocześnie nie chciał, by sztuka stała się podrzędna względem nauki, dlatego dążył do połączenia działania programowego z przypadkowym. Najpierw ustalał podstawowe zasady regulujące wygląd jego pracy, m.in. wielkość części składowych kompozycji. Następnie poprzez działanie losowe (rzut kostką lub monetą) ustalał barwę każdego z przyjętych modułów. Artysta doprowadził do stworzenia dysonansu poznawczego wywołanego zderzeniem przemyślanej kompozycji z przypadkowością układu barw. Analogiczna zasada postępowania zauważalna jest w kwestii symetrii - Winiarski uczynił podstawowymi elementami swoich prac regularne figury kwadratów, ale poprzez ich nierównomierne rozmieszczenie nie dopuścił do uzyskania harmonijnej kompozycji.

Od 1968 roku przestrzeń stała się elementem uwzględnianym w dotychczas dwuwymiarowych pracach. Nie oznaczała jednak odejścia od pierwotnych zamierzeń artysty, a ich kontynuację. Dążenie Winiarskiego do skompilowania nauki ze sztuką skłoniło go do sprawdzenia uniwersalizmu jego założeń, co świadczyłoby o spełnianiu kryterium prawa naukowego.

Biel i czerń jest podstawą działań Winiarskiego ‒ upatrywał w nich symbole antynomii kształtujących naszą kulturę, a jednocześnie podziwiał ich ,,skończony'' charakter. W katalogu Ryszard Winiarski. Prace z lat 1973-74, pojawia się wypowiedź artysty: "Jest niewątpliwie wiele odmian każdego z kolorów, ale biel i czerń to jedyna para kolorów, które zestawione razem, a nie traktowane oddzielnie, pozwalają nam zapomnieć o specyfice każdego z nich z osobna. Jeśli mówimy 'żółć' i 'czerwień' to natychmiast należy zapytać, który z licznych żółtych i który z licznych czerwonych kolorów mamy na myśli. Jeśli mówimy 'biel' i 'czerń', to nie potrzeba już zadawać dalszych pytań. Biel i czerń to 'tak' i 'nie' w logice, to 0 i 1 w binarnym systemie liczenia, to dobro i zło w filozofii, to tysiące dalszych skojarzeń i znaczeń odnoszących się do podstawowych praw natury i ludzkiej egzystencji".
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.