Dyptyk z serii Penetracje przestrzeni realnej, 1973 r.

Prezentowane prace to seria dwóch prac Ryszarda Winiarskiego, które powstały w jednym z najciekawszych momentów twórczych tego artysty: u progu dekady lat 70. W 1973 roku - kiedy powstał dyptyk reliefów - Winiarski odbył półroczną podróż do Nowego Jorku. W szeregu prac, które wówczas powstawały (zarówno w Nowym Jorku, jak i w Polsce), artysta potwierdził stabilność przyjętych założeń. Rozgrywka z przypadkiem pozostała idée fixe twórczości Ryszarda Winiarskiego.
Reliefy i obiekty przestrzenne Winiarski realizował od drugiej połowy lat 60. Dodanie realnego trzeciego wymiaru było rozwinięciem tego, co artysta realizował na płaskiej powierzchni obrazu. Dla Winiarskiego praca w przestrzeni była rozszerzeniem twórczych możliwości o dodatkowy aspekt matematycznej analizy rzeczywistości. Kolejnym krokiem był zrealizowany w 1974 roku cykl "Geometria w krajobrazie" w Gornchem w Holandii, gdzie z ziemi wynurzały się podstawowe figury geometryczne: walec, stożek, kula, sześcian, ostrosłup. Zbliżony projekt artysta zrealizował 4 lata później w Chełmnie. Geometryczne formy ukształtowane były na wzór gór lodowych - szczęść części bryły znajdowało się pod ziemią, a jedna tylko - na powierzchni.
Oba projekty należały do serii wystaw Winiarskiego, w których artysta angażował do współtworzenia odbiorców. Aktywna partycypacja widzów była jeszcze dalszą "penetracją przestrzeni realnej", która doprowadziła do znacznego rozwoju formy. Sztuka Winiarskiego, zawsze oparta na przypadku i grze, została wzbogacona o performatywny aspekt twórczy. Artysta wspominał: "Wiosną 1972 roku udało mi się jedną z sal Galerii Współczesnej w Warszawie przemienić w salon gier, jako imprezę towarzyszącą mojej wystawie. Widzowie włączyli się w zaproponowaną zabawę (...). Równocześnie powstawały na planszach czarno-białe i barwne elementy (...), jako rezultat różnego przebiegu gry, która rozwijała się wedle precyzyjnych reguł. Było to dla mnie ważne doświadczenie".
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.