PEJZAŻ W BARLINKU I, 1969

Malarz. Na skutek przebytej w pierwszym roku życia szkarlatyny, artysta ogłuchł. Wychował się w Warszawie, gdzie uczęszczał do Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych oraz na wieczorowe kursy malarstwa i sztuki stosowanej w Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej. Naukę malarstwa kontynuował w Szkole Rysunków i Malarstwa im. K. Krzyżanowskiego (od roku 1929), a następnie w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa oraz w warszawskiej Akademii, którą ukończył w roku 1939. Ostachiewicz brał udział w Powstaniu Warszawskim, zaś po zakończeniu wojny wyjechał do Szczecina, gdzie stał się aktywnym uczestnikiem życia społecznego i artystycznego; zorganizował pierwszą po wojnie wystawę malarstwa w Szczecinie, był członkiem-założycielem Związku Polskich Artystów Plastyków w Szczecinie (1945) oraz inicjatorem utworzenia Koła Polskiego Związku Głuchych (1949), w latach 1949-1954 pełnił funkcję prezesa tegoż Koła. Artysta był też inicjatorem powstania oraz wykładowcą kursów wieczorowych, których celem była walka z analfabetyzmem wśród głuchoniemych (1950-51). Artysta brał udział w licznych wystawach w kraju i za granicą; w roku 1958 wygrał konkurs na plakat Światowej Federacji Głuchych w Brukseli. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych (m.in. Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie). Za swoją działalność na polu kultury i sztuki artysta otrzymał szereg nagród i odznaczeń państwowych.