PEJZAŻ, lata 70-te

Twórczość Romana Sielskiego ściśle wiąże się z lwowskim środowiskiem artystycznym i grupą Artes. Należał do pokolenia, które swą edukację zaczęło na przełomie pierwszego i drugiego dziesięciolecia XX wieku, a które później utworzyło awangardę. W latach 1921-22 studiował we lwowskiej Wolnej Akademii Sztuk Pięknych L. Podhorodeckiego oraz na Wydziale Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego Państwowej Szkoły Przemysłowej pod kierunkiem K. Sichulskiego, następnie w latach 1922-27 w krakowskiej ASP u J. Mehoffera, J. Pankiwicza i F. Kowarskiego (w tym w latach 1925-26 w filii paryskiej). Przebywał we Francji jeszcze w latach 1928-29 i 1937. Był pierwszym przewodniczącym powstałego w 1927 Zrzeszenia Artes, z którym wystawiał we Lwowie, Warszawie i Krakowie. W 1932 został członkiem LZZAP. Od 1946 jest wykładowcą w Instytucie Sztuki Użytkowej i Dekoracyjnej we Lwowie oraz członkiem Związku Plastyków USRS. Twórczość Sielskiego zajmowała odrębne miejsce w Artesie. Pozbawiona skrajności dążyła do syntezy i harmonii w oparciu o kontakt z naturą. W latach 1930-32 powstał cykl bezludnych pejzaży nadmorskich i wnętrz (często pokoje z otwartymi drzwiami), których "magiczny realizm" i melancholijna poezja bliska jest jednak wspólnej nucie łączącej członków Artesu. W latach 1933-36 zajął się wraz z kolegami faktorealizmem, rejestrującym aktualne wydarzenia. Pod wpływem filmów Eisensteina kompozycje jego nabierały monumentalizmu i patosu. Gdy zaś drogi członków Artesu rozeszły się, zwrócił się ku koloryzmowi.
Widok od strony brzegu, na który wyciągnięte zostały łodzie rybackie, przedstawia cichą, małą wioskę usytuowaną u stóp wzgórza. Obraz o kolorystyce nasyconej, choć łamanej bielą, z przewagą różu w różnych odcieniach, fioletu i ugrów stanowi mocny akcent kolorystyczny wnętrza.