Martwa natura z płonącą świecą

"Witkacy wiedział, że "Babranie się w autorze a propos jego utworu jest niedyskretne, niestosowne, niedżentelmeńskie" - i miał rację. Choć więc Roman Sielski gdzieś się z pewnością urodził, gdzieś się uczył i gdzieś studiował; choć z pewnością był pod wpływem domu, kraju rodzinnego, kolegów malarzy i "kierunków"; choć miał bardziej lub mniej rozwinięte poglądy na życie, religię filozofię i sztukę, to nie będę się w tym "babrał".
Poza tym w ten sposób nigdy nie dotarłbym do jego obrazów, bo nawet jeśli widziałbym dokładnie, jakie wpływy, poglądy i dyspozycje osobowe sprawiły, że butelka stojąca na stole po prawej w martwej naturze (...) jest podzielona na pół, nawet jeśli stwierdziłbym uczenie wpływy kubizmu, nic by mi to nie pomogło w patrzeniu na ten obraz, a raczej zaćmiło moje widzenie. Widziałbym bowiem wpływy, a nie obraz (...).
Wyczuwam w obrazach z jednej strony skłonność malarza do pracy przed motywem, a z drugiej do tego, by po namalowaniu płótna z natury "coś z nim zrobić", wyczuwam przekonanie artysty, że obraz jest godzien tego miana powstaje dopiero w oderwaniu od natury".
Paweł Tarnaczewski, Obrazy Romana Sielskiego w: Roman Sielski. Malarstwo, Rostowski Gallery, Kraków 2001, s. 5

Roman Sielski studiował na Wolnej ASP oraz w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie. Następną fazą jego edukacji artystycznej były studia na krakowskiej ASP u Józefa Mehoffera oraz w Paryżu u Józefa Pankiewicza. Od 1929 do 1935 r. piastował funkcję prezesa awangardowej grupy "Artes" we Lwowie. Uczył kolejne pokolenia w Szkole Artystyczno-Przemysłowej, a od 1946 r. był profesorem w Instytucie Sztuki Użytkowej i Dekoracyjnej we Lwowie oraz członkiem Związku Plastyków ZSRR. W powojennym Lwowie Sielski zaczął malować w bardziej realistyczny sposób, nawiązując do XIX-wiecznego realizmu, nie spotkało się to jednak z przychylnością miejscowych władz kulturalnych.