1965/1-nieskończoności, Detail 3700676-3703241

Opałka od początku swojej drogi twórczej wykazywał zamiłowanie do szczegółu, harmonii, systematyczności. Już jego wczesne prace wypełniane były często drobno kładzionymi punktami. Roman Opałka, sfrustrowany przez obecny w sztuce lat 60. paradygmat automatyzmu czy nurt nieskrępowanej ekspresji, opracował rygorystyczną formułę obrazu, która miała racjonalistycznie opanować chaotyczny proces upływu czasu. Malarz, zakładając ścisłe reguły swojego twórczego procesu – takie jak liczenie – wierzył, że poprzez powtarzalność i konsekwencję pracy jest w stanie dostrzec procesy kierujące ludzkim życiem. Opałka był zafascynowany dualizmem swojej artystycznej metody, z jednej strony życie autora zostało zaanektowane w samą materię konceptu, a z drugiej skończone prace stanowiły ostateczny rezultat w wymiarze nieskończoności założenia. Powyższy dualizm poświadcza wiara artysty w definicję życia oderwanego od śmierci. Do 1965 powstawały już wyłącznie rysunki (Detale, Kartki z podróży) i obrazy (Obrazy liczone) wypełnione linearnym zapisem kolejnych chwil przepływającego czasu. Opałka, niezwykle konsekwentny w tworzeniu cyklu „Opałka 1965. Od jednego do nieskończoności”, ujednolicał ilość dziennie poświęconego czasu na swoją pracę, ujednolicał również formaty obrazów, sposób nakładania oraz intensywności nakładanej farby. Zdarzało się jednak, że okoliczności, w których przebywał (np. podróż), zmuszały go do delikatnych odstępstw od przyjętych przez siebie zasad tworzenia. Aby nie przerywać ciągłości pracy w utrudnionych warunkach, tworzył kolejne detale czarnym tuszem na podłożu papierowym. Tak powstałe Detale artysta nazwał „Kartkami z podróży”. Wprowadzenie ujednoliconego formatu 33 x 24 dla kart z podróży pozwoliło artyście uniknąć nadmiernego chaosu.
Prezentowany w katalogu Detal 3700676 – 3703241 z cyklu 1965/1-∞, składa się z szeregu uporządkowanych cyfr, nałożonych na nałożonych tuszem na powierzchnię papieru. Szeregi uporządkowanych ciągów liczb wyznaczają poziome pasy, które z oddalenia zdają się tworzyć delikatne, jednorodne tło. Opałka o swoich „Detalach” wyrażał się słowami: „Nowy obraz jest przede wszystkim następną częścią jednego obrazu. W pojęciu klasycznym jest obrazem, ale jest również częścią całości. Dlatego moje obrazy nazywam po prostu Detalami”.
W rozmowie z Elżbietą Dzikowską Opałka opisał początki tworzenia obrazów liczonych słowami: „Było to w roku 1965. Zacząłem myśleć o obrazach, z którymi usiłowałem sobie poradzić w moim krótkim jeszcze wówczas życiu artystycznym. Może szkoda – ubolewałem – że zarzuciłem sposób malowania, który łączył się z wizualizacją czasu, obrazy zwane przeze mnie chronomami. Były źle interpretowane, kojarzono je fałszywie. W pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że w moich obrazach trzeba punkty zmienić na liczby! I natychmiast zrozumiałem, że będzie to miało sens tylko wówczas, kiedy będę tak robił przez całe życie. Kiedy zacznę od jedynki i będę liczył do nieskończoności. Muszę wszystko postawić na jedną kartę i być jej wierny. Nie ja wymyśliłem liczenie, bo znają je wszyscy, ale tylko ja zrozumiałem, co można z liczenia zrobić”.

Wojnę spędził w Niemczech, w 1945 roku powrócił do Francji, rok później przyjechał do Polski. W 1950 roku ukończył studia na łódzkiej PWSSP, a w latach 1950-56 studiował na warszawskiej ASP. Od 1965 działał we Francji. Przedstawiciel konceptualizmu. Początkowo tworzył kwasoryty (m.in. seria "Opisanie świata"); później kompozycje przestrzenne z płótna, zwane "poduszkowcami"; a od 1965 zaczął pokrywać płótna, nazywane przez siebie "detalami" rzędami kolejnych cyfr, zaczynając od jedynki (pierwszy został zapisany liczbami od 1 do 35327), co miało oddawać upływ czasu. Płótnom towarzyszyła fotografia twarzy artysty ukazująca oznaki starzenia się i nagranie jego głosu. Jest laureatem wielu nagród, między innymi: Nagrody Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida. Brał udział w Biennale w Sao Paulo (1969 i 1977), Documenta w Kassel (1977), Biennale w Wenecji (1995).

Podatki i opłaty
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.