Indigo, 1972 r.

Wywodzący się z kręgu twórców związanych z Cleveland Institute of Art, Anuszkiewicz jest jedną z kluczowych postaci rodzącego się w drugiej połowie XX wieku op-artu. Na początku jego kariery panowało duże zainteresowanie w Europie i Ameryce wszelkimi rodzajami sztuki abstrakcyjnej oraz kontrastów kolorystycznych, które pobudzały i wymagały współdziałania umysłu i zmysłu wzroku. Niewielu jednak artystów poświęciło się w pełni sztuce op-artu i jej zagadnieniom. Anuszkiewicz był jednym z czterech i krytycy wymieniają go wśród takich artystów jak Josef Albers, Victor Vasarely oraz Bridget Riley. W swojej twórczości rozwijał wypracowane przez Josefa Albersa koncepcje dotyczące współoddziaływania na siebie barw. Jego sztuka różniła się jednak zasadniczo od twórczości Albersa. Estetyka kształtów oraz kolorów została przez niego znacznie rozbudowana i artysta w swojej twórczości zastanawiał się nad relacjami pomiędzy barwami oraz ich zestawieniami. "Ludzie zawsze myśleli, że moim celem było optyczne szokowanie", mówił artysta w wywiadzie. "Ja nie chciałam szokować. Chciałem łączyć kolory w taki sposób, w jaki nie były dotychczas łączone. Wciąż robię to, co robiłem, ale teraz analizuję to bardziej dogłębnie. Tak jak impresjoniści, chciałem, by kolory łączyły się w oku obserwatora. Nie chciałem mieszać ich na palecie. W ten sposób osiągam większą intensywność koloru oraz jego czystość. Inaczej niż impresjoniści, nie prowadziłem tych eksperymentów w obrębie tematyki dzieł i odkryłem większą wolność w sztuce niefiguratywnej" (David L. Shirey "A colorist still flouts convention", The New York Times, 3 lutego, 1985 cyt. za.: http://www.nytimes.com/1985/02/03/nyregion/a- -colorist-still-flouts-convention.html, tłum. Agata Matusielańska).
W centrum zainteresowań Anuszkiewicza znajdują się optyczne zmiany w postrzeganiu, które pojawią się przy zestawieniu intensywnych barw w powtarzalne, geometryczne układy. Na zaprezentowanej pracy efekt ten wzmacnia zastosowanie barw komplementarnych, a więc tych widniejących po przeciwnych stronach koła kolorów. Dramatyczność powstałego efektu znajdowała się w centrum zainteresowań artysty. "Moje prace mają charakter eksperymentalny i skupiają się na badaniu zestawień intensywnych kolorów komplementarnych, a także na optycznych zmianach, jakie zachodzą w efekcie, oraz na badaniu osiągniętego dynamicznego efektu, kiedy ten jest poddawany działaniom promieni światła i oddziaływaniu światła na kolor" (Anuszkiewicz, Americans 1963. Statements by the artists and others, red. Dorothy C. Miller, 1963, tłum. Agata Matusielańska).
Zaprezentowana praca powstała w dojrzałym okresie twórczości artysty, gdy jego zainteresowanie matematyką osiągnęło najbardziej wyraźną formę. Już wtedy Anuszkiewicz miał ugruntowaną pozycję w świecie sztuki, potwierdzoną licznymi wystawami. Krokiem milowym był udział w słynnej wystawie zorganizowanej w MoMA "The Responsive Eye" w 1965 roku. Jego twórczość została zaprezentowana obok prac takich artystów jak Bridget Riley czy Victor Vasarely. Wydarzenie cieszyło się dużym uznaniem wśród publiczności, a zaprezentowane kształty i rozwiązania artystyczne zaczęły pojawiać się w kulturze masowej - w świecie reklamy czy mody. Artysta współpracował m.in. ze słynną Sidney Janis Gallery, z którą związani byli m.in. Josef Albers, Willem de Kooning, Franz Kline, Robert Motherwell, Jackson Pollock czy Mark Rothko. Prace Anuszkiewicza pojawiły się także w tej samej galerii na wystawie grupowej, gdzie zawisły obok dzieł Lichtensteina, Oldenburga, Riley czy Vasarely’ego. Wystawa podróżowała po Stanach Zjednoczonych przez kolejne dwa lata, ugruntowując pozycje artysty w kanonie najważniejszych amerykańskich twórców tego okresu. Prace Anuszkiewicza znajdują się w zbiorach takich instytucji jak Corcoran Art Gallery w Waszyngtonie, Whitney Museum of American Art oraz Museum of Modern Art w Nowym Jorku.

W latach 1948-53 uczył się w Cleveland Institute of Art. Następnie wraz z Josefem Albersem ukończył wydział Sztuki i Architektury na Yale University. Anuszkiewicz uważany jest za jednego z twórców Op-artu. Na początku swojej drogi twórczej artysta zrealizował serię dużych, malowanych obiektów z drewna, o różnych kształtach, bezpośrednio wchodzących w przestrzeń. Dzięki niewielu zabiegom, między innymi, poprzez zróżnicowanie grubości pionowych linii jednej barwy, położonych na skontrastowanym, prawie monochromatycznym tle, Anuszkiewicz doprowadzał do przestrzennego promieniowania koloru. Prace te, których źródłem była między innymi "Świątynia Złotej Czerwieni", zostały skonstruowane inaczej niż wcześniejsze abstrakcyjne obrazy bez wykorzystywania typowej dla tego kierunku iluzji optycznej i jej percepcji. Anuszkiewicz w swych kompozycjach najczęściej używa podstawowych figur geometrycznych, tworząc iluzję ruchu abstrakcyjnych obrazów.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.