Bez tytułu, 1962 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja Avivy i Jacoba Baal-Teshuva
- kolekcja prywatna, Nowy Jork

Richard Anuszkiewicz pod koniec lat 60. uznany już był za czołowego przedstawiciela malarstwa z nurtu op-art, cieszącym się międzynarodowym uznaniem. Artysta ukończył Wydział Sztuki i Architektury na Yale University pod okiem Josepha Albersa, dzięki któremu jego zainteresowania skierowały się ku sztuce abstrakcyjnej. Swoją pracę dyplomową poświęcił tematowi kreowania przestrzeni poprzez liniowy rysunek. Wspominał po latach, że racjonalne myślenie o przestrzeni i liniach pozwoliły mu dojść do zaskakującego przeświadczenia, że kolor nigdy nie jest płaski, a także, że pewne kontrasty potrafią generować niespodziewane efekty. Mówiąc o swoim procesie twórczym, wyznawał, że starał się przewidzeń rezultaty zawczasu, a następnie korzystać z wiedzy zdobytej z obserwacji i wykorzystywać ją w kolejnych realizacjach. Jego twórczość pozostawała ściśle połączona z pracą intelektualną, skupioną na analizie i eksperymentowaniu. Anuszkiewicz twierdził, że eksperymentowanie pozostawało dla niego czymś nie tylko pożytecznym, ale i w pewien sposób pięknym, ponieważ w pozornie perfekcyjnej konstrukcji kolorowych linii i pól zawsze ujawnia się jakiś niespodziewany aspekt, o którego istnieniu nie zdawał sobie wcześniej sprawy. Podobnie jak Joseph Albers, będący jego wieloletnim mentorem i przyjacielem, a także tacy twórcy jak Piet Mondrian czy Giorgio Morandi, Anuszkiewicz przez całą swoją twórczość skupiał uwagę na eksplorowaniu możliwości, jakie niesie za sobą pojedyncze zagadnienie. W przypadku Anuszkiewicza przez dekady owym nurtującym go artystycznym problemem niezmiennie pozostawał kolor. W jego twórczości można zauważyć powolną ewolucję oraz zachodzące zmiany zarówno w stosowanej technice, jak i w myśleniu o barwach i sposobach ich eksplorowania.
Jego prace od lat zasadzają się na eksplorowaniu możliwości, jakie niesie ze sobą operowanie kolorowymi liniami przeszywającymi kolorowe pola. Sytuowanie ich w coraz to nowszych układach i zestawieniach sprawia, że płótno nie jest już tylko płaską powierzchnią, ale polem otwierającym nieskończone możliwości.
Prezentowana praca, pochodząca z wczesnego okresu jego twórczości, już zwiastuje dystynktywny styl artysty. W 1957 roku Anuszkiewicz przyjechał z rodzinnego Ohio do Nowego Jorku, zabrał ze sobą swoje płótna, gotów zaprezentować własne pomysły i koncepcje artystycznemu środowisku, które było otwarte na odkrywanie nowych talentów. Jego wczesne prace utrzymane w stylu hard-edge, malowane przy wykorzystaniu bardzo intensywnych kolorów, w znacznej mierze spotkały się z pozytywną reakcją ze strony galerzystów. W owym okresie dużą popularnością cieszyły się dzieła utrzymane w duchu ekspresjonizmu abstrakcyjnego, jednak takie osobistości jak Leo Castelli czy Martha Jackson uznały te prace za podrażniające zmysł wzroku i nie pozwalające na wytchnienie. Finalnie jesienią 1959 roku udało mu się nawiązać kontakt z The Contemporaries Galllery, która promowała twórców europejskich. Pierwsza indywidualna wystawa Anuszkiewicza miała miejsce w marcu 1960 roku, jednak nie okazała się ona dużym sukcesem z komercyjnego punktu widzenia. Radykalne kompozycje Anuszkiewicza, cechujące się opanowaniem i precyzją, odbiegały od ekspresjonistycznych realizacji twórców Szkoły Nowojorskiej, mimo to jego prace finalnie znalazły nabywców i trafiły do kolekcji Museum od Modern Art oraz prywatnych rąk.
Anuszkiewicz w pracach tych operował małymi kształtami, które poprzez swe proporcje i wzajemne relacje dawały wrażenie ruchu. Kolory, jakimi się posługiwał, ograniczały się do barwy ciepłej, nakładanej na tło utrzymane w zimnej tonacji, zabieg ten dawał efekt ekspansji i cofania się form, dzięki czemu obraz zdawał się „oddychać” (John T. Spike, Richard Anuszkiewicz, [w:] Anuszkiewicz. Painting & Sculptures 1945-2001, Florencja 2001). Prace Anuszkiewicza w przeciągu roku znalazły duże grono przychylnych odbiorców. W 1962 roku obrazy artysty zostały zaprezentowane na wystawie „Geometric Abstraction in Amercia”, która miała miejsce w Whitney Museum od American Art, obok prac takich twórców jak Alexander Calder czy Ellsworth Kelly, stając się zapowiedzią jego dużej popularności i sukcesów, które pozwolą na stałe zapisać się na kartach światowej historii sztuki.

W latach 1948-53 uczył się w Cleveland Institute of Art. Następnie wraz z Josefem Albersem ukończył wydział Sztuki i Architektury na Yale University. Anuszkiewicz uważany jest za jednego z twórców Op-artu. Na początku swojej drogii twórczej artysta zrealizował serię dużych, malowanych obiektów z drewna, o różnych kształtach, bezpośrednio wchodzących w przestrzeń. Dzięki niewielu zabiegom, między innymi, poprzez zróżnicowanie grubości pionowych linii jednej barwy, położonych na skontrastowanym, prawie monochromatycznym tle, Anuszkiewicz doprowadzał do przestrzennego promieniowania koloru. Prace te, których źródłem była między innymi "Świątynia Złotej Czerwieni", zostały skonstruowane inaczej niż wcześniejsze abstrakcyjne obrazy bez wykorzystywania typowej dla tego kierunku iluzji optycznej i jej percepcji. Anuszkiewicz w swych kompozycjach najczęściej używa podstawowych figur geometrycznych, tworząć iluzję ruchu abstrakcyjnych obrazów.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.