Szymon Słupnik, 1956 r.

Szymon Stylita, zwany także Szymonem Starszym i Szymonem Słupnikiem, był pierwszym i niewątpliwie najbardziej znanym z chrześcijańskich eremitów, którzy zdecydowali się żyć na platformie umieszczonej na kilkumetrowej kolumnie. Taka praktyka pustelnicza była powszechna w Kościele Wschodnim począwszy od V wieku. Szymon Stylita urodził się na pograniczu Syrii i Cylicji ok. 390 roku. Po śmierci rodziców wstąpił do wspólnoty zakonnej. Po krótkim czasie, zawiedziony zachowaniem współbraci, wystąpił jednak ze zgromadzenia i założył swój własny erem. W pobliżu Antiochii Syryjskiej zbudował kamienny, kilkunastometrowy słup, na którym umieścił drewnianą platformę. Na niej - według podań - żył, modlił się, uzdrawiał i głosił kazania. Obraz Rafała Malczewskiego “Szymon Słupnik" jest szczególną redakcją tematu. Malczewski w sugestywny
sposób miesza na swoim obrazie klasyczną ikonografię świętego eremity z surrealistycznym ujęciem pejzażu. Szymon Słupnik, wedle wzorców sztuki Kościoła Wschodniego, siedzi na wysokim, wąskim słupie; odziany jest w chroniący go od słońca i deszczu płaszcz z kapturem. Pustelnika otacza odrealniony pejzaż. Składa się on z ciemnofioletowego nieba i rysujących się na nim złotej, ognistej chmury i blado świecącej gwiazdy.

Warsztatu malarskiego uczył go ojciec - Jacek. Studiował filozofię, architekturę i agronomię w Wiedniu w latach I wojny światowej. Od 1917-39 mieszkał w Zakopanem (wspomnienia z tego okresu opisał w książce "Pępek świata"). Był członkiem Towarzystwa Sztuka Podhalańska, a od 1929 Stowarzyszenia "Rytm". Stworzył własny styl odrealnionych, rozległych pejzaży. Malował najchętniej techniką akwareli, która pozwala na szybkie notowanie pomysłów malarskich. Losy wojenne rzuciły go do Ameryki, a w 1942 mieszkał na stałe w Montrealu. Odbył wiele podróży po kontynencie amerykańskim. Malował pejzaże, zwłaszcza ulubione motywy górskie.