PEJZAŻ Z ZAKOPANEGO

Rafał Malczewski zamieszkał w Zakopanem w 1917 roku. Był zapalonym taternikiem i alpinistą, ale tragiczna wyprawa na Zamarłą Turnię, podczas której zginął jego przyjaciel Stanisław Bronikowski, spowodowała, że zaprzestał wędrówek w góry, a piękno Tatr utrwalał na obrazach. Jest autorem książek o górach, m.in. Narkotyk gór i Pępek świata, w której w sposób barwny i zabawny opisał wspomnienia z życia Zakopanem w okresie międzywojennym - "Nie ma miejscowości na świecie dostatecznie małej, by ogół mieszkańców nie uważał jej za pępek świata. Czy to będzie Moos Jaw w Albercie w Kanadzie, czy Pindamonyangaba w Brazylii, czy Użhorod lub Myśłenice. Sto procent obywateli Zakopanego nie wątpiło nigdy, że ich osiedle jest centrum świata i będzie nim po wieki wieków. Kto wie, może była to prawda?" - pisał Malczewski o Zakopanem nieco drwiąco, ale z wielkim sentymentem. Warsztatu malarskiego uczył go ojciec - Jacek. Studiował filozofię, architekturę i agronomię w Wiedniu w latach I wojny światowej. Od 1917 r. do 1939 r. mieszkał w Zakopanem (wspomnienia z tego okresu opisał w książce "Pępek świata"). Był członkiem Towarzystwa Sztuka Podhalańska, a od 1929 r. Stowarzyszenia "Rytm". Stworzył własny styl odrealnionych, rozległych pejzaży. Malował najchętniej techniką akwareli, która pozwala na szybkie notowanie pomysłów malarskich. Losy wojenne rzuciły go do Ameryki, a w 1942 r. mieszkał na stałe w Montrealu. Odbył wiele podróży po kontynencie amerykańskim. Malował pejzaże, zwłaszcza ulubione motywy górskie.