JACEK MALCZEWSKI W LUSŁAWICACH, 1926 r.

U schyłku życia i twórczości, tracący wzrok Jacek Malczewski, często przebywał otoczony troskliwą opieką swoich sióstr Bronisławy i Heleny, w majątku Lusławice pod Zakliczynem. Wówczas to powstał akwarelowy portret wypoczywającego pod drzewem artysty, malowany przez jego syna Rafała.

Rafał Malczewski w l. 1910-15 studiował w Wiedniu filozofię, architekturę i malarstwo. Przez krótki czas uczył się również w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale przede wszystkim korzystał ze wskazówek ojca, Jacka Malczewskiego. W 1917 r. zamieszkał w Zakopanem. W czasie II wojny światowej wyjechał do Francji, skąd przez Brazylię dotarł do Kanady. Był członkiem ugrupowania Rytm. Wiele wystawiał, od 1934 r. wspólnie z Rytmem. Malował przede wszystkim pejzaże z Tatr i Podhala, a także z małych miasteczek i fabrycznego Śląska. Jego obrazy konstruowane były często na podobieństwo dekoracji teatralnych, świadomie uproszczone i sprymityzowane. Przybliżało to jego sztukę do charakteru twórczości dziecięcej. Pod koniec życia stracił wzrok.