Kobieta w wieńcu na głowie

Od 1822 r. studiował na Oddziale Sztuk Pięknych UW. Pracował pod kierunkiem A. Brodowskiego i A. Blanka. W 1829, po otrzymaniu czteroletniego stypendium, wyjechał do Drezna. Następnie udał się do Paryża, gdzie przyjęty do królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, był uczniem J. A. Grosa. W 1831 r. wyjechał do Rzymu, gdzie przebywał do końca listopada 1833 roku. Szkicował tam rzeźby Thorvaldsena, wykonywał szkice dzieł m.in. Canovy, Rafaela i Domenichina. W trakcie pobytu w Wenecji i Florencji studiował dzieła Tycjana i Giorgione. Po powrocie do kraju prowadził katedrę malarstwa i rysunku w zastępstwie J. Brodowskiego. Malował wiele obrazów dla świątyń krakowskich i miejscowych kościołów ówczesnej Galicji. Rozwinęły się wówczas jego zainteresowania historyczno - starożytnicze, na ich gruncie powstały liczne szkice rysunkowe i akwarele zabytkowych budowli Krakowa i innych miejscowości. Interesował się dawnymi ubiorami narodowymi i wizerunkami wybitnych postaci historycznych. Rysował i malował kompozycje o tematyce legendarnej, ludowej lub historycznej z dziejów Polski. Na czas pomiędzy okresem krakowskim a warszawskim przypada krótki pobyt artysty w Rosji, gdzie pracował jako profesor rysunku na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Moskiewskiego. Od 1844 mieszkał na stałe w Warszawie, gdzie na nowo powołanej SSP uczył malarstwa figuralnego oraz prowadził wykłady z historii sztuki. Równolegle wykonywał i restaurował obrazy dla kościołów niemal w całym kraju. Przez cały okres działalności uprawiał także malarstwo portretowe W związku z jego zainteresowaniami historycznymi twórczość Rafała Hadziewicza nosi znamiona eklektyzmu, który polega na naśladowaniu całych kompozycji dawnych mistrzów, na zapożyczaniu poszczególnych fragmentów obrazów, czemu sprzyjało wykonywanie licznych kopii.