Bez tytułu, 2013

Z czasem zajął się malarstwem, tworząc początkowo w technice akrylu, później sięgnął po farby olejne.

Jego główną inspiracją były prace Beksińskiego, Ajwazowskiego, arcymistrza portretu Seybolda, ale także komiksy Grzegorza Rosińskiego. Największy wpływ na to, co maluje i rysuje ma przyroda, jej piękno i tajemniczość w połączeniu z brutalną siłą. W jego twórczości istotna jest także muzyka klasyczna, która towarzyszy artyście podczas pracy.
W sztuce odrzuca to, co łatwe i szybkie, wykonane nieumiejętnie i polegające jedynie na samym pomyśle, czy kontrowersji. Każdy jego obraz poprzedzony jest szeregiem szkiców i studiów, co widać już po samej kompozycji, wyreżyserowanej, niczym teatralna scena. Przywiązuje ogromną wagę do starannego rysunku anatomii i perspektywy, odbiegając od realizmu tylko w szczególnych przypadkach - dla podkreślenia zamierzonego efektu.
Prace Tarkowskiego cechuje staranność i delikatność, polega przede wszystkim na głębi oraz różnorodności barw.