TETYDA ZANURZAJĄCA MAŁEGO ACHILLESA W WODACH STYKSU

Kompozycja przedstawia boginkę morską Tetydę, zanurzającą swego syna, małego Achillesa, w wodach Styksu. Zabieg ten miał sprawić, iż ciało Achillesa będzie odporne na zranienia. Podanie wywodzące się z greckiej mitologii przekazuje w szerszej formie Publius Papinius Statius (ok. 43-96 n. e.) w epickim poemacie Achilleis (I, 269).
W postaci Tetydy pobrzmiewają dalekie echa malarstwa Rubensa. Typ urody blond piękności i grubiutkiego ciałka dziecka często spotyka się w twórczości wielkiego mistrza. Scena kąpieli małego Achillesa stanowi temat jednego ze szkiców Rubensa (obecnie w Museum Boymans van Beuningen w Rotterdamie), jakie stworzył on do słynnego cyklu tapiserii przedstawiających historię mitologicznego herosa. Szkic ów stanowił najpewniej inspirację dla postaci Tetydy w kompozycji Pietera Stricka, mało znanego malarza niderlandzkiego, czynnego w Amsterdamie w latach 1708-1729. Z roku 1727 pochodzi para jego obrazków ukazujących tematy mitologiczne: Dianę z nimfami i Akteona oraz Tetydę zanurzającą małego Achillesa w Styksie (drewno, olej; 29 x 47 cm każdy). Sygnatura i data P. Strick 1727 widnieje na kompozycji z Dianą. Scena z Tetydą i Achillesem jest wielopostaciowa, lecz to właśnie postać matki i niemowlęcia posłużyła jako dokładny pierwowzór dla prezentowanego obrazka. Kopista wiernie powtórzył tu dwie centralne figury wyabstrahowane z oryginalnej kompozycji. Malowana finezyjnym pędzlem para obrazków Pietera Stricka sprzedana została w Mediolanie na aukcji Finarte 13 grudnia 1989 r. W katalogu aukcyjnym kompozycje figurowały pod numerami: 16 a i b.