Bez tytułu z cyklu Koniec wieku, 1992 r.

POCHODZENIE:
- zakup bezpośrednio od artysty
- kolekcja prywatna, Warszawa


„Sztuka osobista - czyli prywatna Pawła Kowalewskiego - realizacja jednego z dążeń artystycznych Gruppy - powstała na gruncie aktywnego, nie zaś receptywnego modusu doświadczenia. Posiada ona sens, którego rozumienie nie jest identyczne z przezywaniem jego wiarygodności. Uznamy ją za wiarygodną, jeżeli zaakceptujemy logikę kultury, która sankcjonuje prawo człowieka do przeżycia własnej egzystencji w sposób niezależny”.

Kazimierz Piotrowski

Paweł Kowalewski studiował na Wydziale Malarstwa, na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1978-83. Od 1985 jest wykładowcą na Wydziale Wzornictwa macierzystej uczelni. Początek kariery autora przypada na czasy działalności Gruppy - formacji powstałej w 1983. Należeli do niej inni twórcy, których prace prezentujemy w katalogu: Ryszard Grzyb, Jarosław Modzelewski, Marek Sobczyk, Włodzimierz Pawlak i Ryszard Woźniak. Ważnym wydarzeniem dla rozwoju artystycznego Kowalewskiego stało się uczestnictwo w „dokumenta” w 1987 w niemieckim mieście Kassel, czyli w wystawie sztuki współczesnej uznawanej za jedną z najważniejszych na świecie.
Od początku swej działalności artysta tworzył według autorskiej koncepcji „sztuki osobistej, czyli prywatnej”. Oznaczało to, że jego prace powstawały w silnym związku z jego życiem przy jednoczesnym odnoszeniu się do problemów, które umieszczają indywidualnego widza w uniwersalnym kontekście. Jak tłumaczył na łamach swojej pracy dyplomowej z 1983, napisanej na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknej pod kierunkiem Wojciecha Włodarczyka, „Gdy wszystko wolno i wszystko jest sztuką (nic nie wolno, nie ma sztuki), artyście dana jest wolność, zaczyna się on gubić, jeśli materią i formą zaczyna myśleć. Stawia się bowiem w pozycji beznadziejnej, buntować się nie ma po co i przeciw czemu, odebrane są schematy postępowania i inność ginie. Pozostaje tedy powrót do rzemiosła, duchowego wyrobnictwa; życie moje to sztuka, a dzieło moje to ślad po mnie, po moim czasie przez moje Ja przefiltrowanym” (Paweł Kowalewski, Sztuka osobista - czyli prywatna, praca dyplomowa z 1983 roku napisana na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Włodarczyka, nr albumu 4359, s. 29, [w:] Kazimierz Piotrowski, Paweł Kowalewski, Fin de siècle, katalog wystawy, Galeria Appendix, Warszawa 1992, s. nlb.) Drugim ważnym aspektem prac Kowalewskiego jest ich kontekst polityczny, początkowo związany się z działaniami i założeniami Gruppy. Z czasem natomiast twórczość autora zaczęła ewoluować w stronę dyskursu antytotalitarnego.
Cykl, z którego pochodzi zaprezentowana praca: „Koniec wieku” („Fin de siècle”), powstał w 1992. Artysta w płótnach z tego okresu mierzy się z charakterystycznym dla każdego stulecia poczuciem końca, nieuchronnej katastrofy. Na kompozycjach powstałych w ramach serii autor zderzył XIX-wieczne dekoracyjne wzory tapet z białymi oraz czarnymi paskami, które symbolizują sarkastyczną wizję przyszłości. Wraz z powstaniem cyklu Kowalewski zaczął powoli wycofywać się ze sceny malarskiej i rozpoczął proces eksploracji innych kierunków w sztuce. W późniejszej twórczości skupił się przede wszystkim na działaniach o charakterze interdyscyplinarnym oraz proaktywnym. Na przełomie lat 80. oraz 90. przygotowywał wystawy-instalacje, które komponował z obrazów, kolaży oraz przedmiotów gotowych.

Studiował na warszawskiej ASP, gdzie w 1983 otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni Malarstwa S. Gierowskiego. Od tego roku został najmłodszym członkiem "Gruppy". Do 1989 malował obrazy figuratywne, często o odniesieniach historycznych i patriotycznych. Na początku lat 90. powstały serie kolaży, w których artysta skupił się na estetyce codzienności, o znamiennych tytułach.: "Ćwiczenia z estetyki, w jakiej wzrastałem", "Znaki orientacyjne, które są konieczne, by uniknąć szaleństwa". W 1983 otrzymał dyplom (z wyróżnieniem) w pracowni malarstwa Stefana Gierowskiego w warszawskiej ASP. Od tego roku został najmłodszym członkiem "Gruppy". Do 1989 malował obrazy figuratywne, często o odniesieniach historycznych i patriotycznych. Na początku lat 90. powstały serie kolaży, w których artysta skupił się na estetyce codzienności, o znamiennych tytułach.: "Ćwiczenia z estetyki, w jakiej wzrastałem", "Znaki orientacyjne, które są konieczne, by uniknąć szaleństwa".


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.