Portret kobiety

GAJEWSKI Paweł
Uczęszczał do Szkoły Przemysłowej w Krakowie oraz do Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych we Lwowie. W latach 1908-13 kształcił się w ASP w Krakowie w pracowni W. Weissa. Po ukończeniu Akademii uzyskał w Warszawie stypendia TZSP im J. Simmlera oraz dodatkowe im. Julii Simmler, dzięki którym wyjechał na rok do Paryża. W latach 1918-22 był nauczycielem gimnazjalnym w Zamościu, a od 1922 do 1939 uczył w Szkole Sztuki Zdobniczej i Przemysłu we Lwowie. Założył szkoły przemysłu i sztuki ludowej w Putnowicach Górnych, Drohojówce, Horodle. Był prezesem Związku Dziesięciu Plastyków we Lwowie i prezesem Syndykatu Artystów Plastyków Ziem Południowo-Wschodnich. Od 1925 należał do TZSP w Warszawie. Malował sceny rodzajowe, pejzaże, martwe natury, portrety, projektował kilimy. Wykonał polichromię w kilku kościołach i cerkwiach, m.in. w Zwierzyńcu (powiat Zamość), w Tarnopolu i w Ładczynie oraz projekty polichromii do nowej sali Sejmu w Warszawie. Wystawiał w Warszawie w TZSP w latach 1922- 29, w IPS-ie w 1930, 1931, 1934; we Lwowie w Pałacu Sztuki w 1924, 1926, 1927, 1928 (wystawa zbiorowa), 1929, 1930 (Salon Wiosenny), 1932, 1933, 1934: w Poznaniu w 1929 na PWK; w Krakowie w TPSP w 1029, 1930, 1034, 1938. W 1945 G. podjął pracę instruktora sztuk plastycznych Ministerstwa Kultury i Sztuki - najpierw w Lublinie, potem w Warszawie. Od 1946 był profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie kierował pracowniami tkactwa i tkaniny dekoracyjnej, prowadził ćwiczenia z technologii i organizował warsztaty tkackie i farbiarskie.