Design for a Dress No. 1 , 2004 r.

Prezentowana praca przedstawia projekt sukienki w geometryczne wzory nawiązujące do mody lat 70. XX wieku. Ołowska, wzorując się na pracach zawodowych projektantów, ukazała zarówno przód, jak i tył ubrania. Opatrzyła go również wskazówkami odnoszącymi się barw tkanin mających być wykorzystanych do jej uszycia. Zastosowanie kredek podkreśliło szkicowość rysunku. Fascynacja światem mody towarzyszy artystce od początku jej działalności, czego przykładem może być wystawa zrealizowana w Portugalii, składająca się z 8 obrazów nawiązujących do fotografii modowej pochodzącej z czasopisma "Ty i Ja", niezwykle popularnego w latach 60. wśród młodej inteligencji. W 2007 r. stworzyła serię obrazów dedykowanych projektantce mody z lat 20., Elsie Schiaparelli, a trzy lata później zorganizowała wystawę "Applied Fantastic", na której ukazała portrety ludzi prezentujących modę z PRL. W pracach tych można dostrzec inspirację sztuką op-artowską. Strategia działania Ołowskiej, opierająca się na rekonstruowaniu dawnej estetyki czy, jak to określiła sama autorka, będąca "rekonstruowaniem modernizmów" dalece wykracza poza świat mody. Nawiązując do wpisanych na stałe w dzieje sztuki kawiarni stanowiących miejsce spotkań artystycznej bohemy, stworzyła funkcjonujący przez miesiąc lokal, Novą Popularną, odtworzyła również m.in. wnętrze nowojorskiego salonu fryzjerskiego z lat 20. Jej działania dekonstruują pole sztuki, prowadząc do odrzucenia jej powierzchownego hermetyzmu. Dlatego też artystka z jednej strony bada relacje sztuki wysokiej z niską, kładąc nacisk na sztuczność takiego podziału. Z drugiej strony analizuje proces dezaktualizacji jej idei, ale i odziaływanie między dawnymi modernizmami a sztuką współczesną, czego przykładem może być projekt "Romansując z awangardą", kiedy to wydobyła z magazynów PGS w Sopocie obecnie zapomniane prace i zestawiła je z własnym malarstwem ściennym. Cel swoich działań tłumaczy w ten sposób: "Jest taki termin używany parę lat temu przez krytyków i artystów z kręgu 'Texte zur Kunst'- artist-artist. Chodzi o to, że to artyści powinni również decydować o losach i statusie innych artystów i sztuki. Myślę, że w Polsce może być to szczególnie ważny postulat, ponieważ przez tyle lat różne reżimy artystyczne narzucały nam, co jest sztuką. Należy odwrócić ten porządek do góry nogami" (Wywiad Karoliny Plinty z Pauliną Ołowską, 08.06.2014, www.magazynszum.pl). Artystka zadaje pytanie o obiekt szeroko rozumianej sztuki i jego przemijający utylitaryzm - wyrzucenie go na margines zainteresowania przez prawa konsumpcjonizmu, co szczególnie klarownie widać na przykładzie ubrań i błyskawicznie zmieniającej się mody. Ołowska dąży do zgłębienia roli kobiety zanurzonej w świat sztuki, stąd odniesienia do kobiet-artystek, których udziałem stała się walka o pogodzenia życia prywatnego za działaniami artystycznymi. Kolejnym problemem, który szczególnie interesuje artystkę jest traktowanie kobiety jako "obiektu konsumpcji" - podlegającej uprzedmiotowieniu w reklamach skierowanych do innych kobiet.
Artystka studiowała na Wydziale Wideo i Malarstwa w The Art Institute of Chicago (1994-96) oraz na Wydziale Malarstwa gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych (1996-98), gdzie uzyskała dyplom w pracowni malarstwa prof. Mieczysława Olszewskiego (aneks w pracowni multimedialnej prof. Witosława Czerwonki). Jest stypendystką Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Hadze (1988), Centro de Art Communication Visual (Arco) w Lizbonie (1998/99), CCA w Kitakyushu (1999/2000) i Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie (2001/02). Jej prace znajdują się w kolekcjach Centre Pompidou, MoMA The Museum of Modern Art. czy Tate. W ostatnich dniach grudnia magazyn "New York Times" ogłosił listę osób, które miały największy wpływ na kulturę w 2016 roku. W tym prestiżowym gronie - obok m.in. Michelle Obamy, Lady Gagi i Donatelli Versace - znalazła się Paulina Ołowska. Nowojorska redakcja nazwała Ołowską "najbardziej optymistyczną, a zarazem sentymentalną polską artystką", która "maluje zapomnianą przeszłość, wierzy w nią i nią żyje". W listopadzie i grudniu w Metro Pictures w Nowym Jorku odbyła się wystawa Ołowskiej "Wisteria, Mysteria, Hysteria".

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.