Portret kobiety w białej bluzce

Utrzymany w bielach i błękitach portret w sposobie malowania przywodzi na myśl prace z monachijskiego okresu w twórczości artystki oraz portrety wykonywane tuż po przyjeździe Boznańskiej do Paryża. Artystka portretowała wówczas młode kobiety ze swojego otoczenia, aby dzięki intensywnej pracy rozwinąć wyjątkowy talent malarski. Wśród wyżej wspomnianych prac wymienić można: "Portret kobiety" z 1899 roku (Muzeum Narodowe w Gdańsku), "Marzenie" z 1902 roku (kolekcja Przyborowskich) oraz "Studium portretowe kobiety z ok. 1903 roku (Lwowska Narodowa Galeria Sztuki). Renoma artystki jako wybitnej portrecistki szybko obiegła nie tylko rodzimy Kraków, lecz także Paryż. Pracownia Olgi Boznańskiej przy rue Vaugirard 114 stała się ośrodkiem życia towarzyskiego. Przychodzili tam: Maja Berezowska, Roman Kramsztyk, Mela Muter, Stryjeńscy. Boznańska malowała więc portrety znanych polskich artystów, ale nie brakowało także zleceń na portrety francuskiej elity. W 1900 roku artystka zaczęła odnosić coraz większe sukcesy zawodowe. Wśród nich wymienić można złoty medal na wystawie malarstwa kobiet w New Gallery w Londynie oraz wyróżnienie na wystawie światowej w Paryżu. W 1904 została poproszona (wówczas jako jedyna kobieta) o przystąpienie do prestiżowego Salon de la Société Nationale de Beaux-Arts.

Jedna z najwybitniejszych polskich artystek przełomu XIX i XX w. Początkowo lekcji rysunku udzielała artystce matka, Eugenia Mondan. Ww latach 1883 - 86 artystka kształciła się pod kierunkiem Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego. Uczęszczała też na Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, gdzie lekcji udzielali jej Hipolit Lipiński i Antoni Piotrowski. W latach 1886-1889 odbyła studia w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. W Monachium otworzyła własną pracownię, pozostając pod opieką Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1895 r., w zastępstwie Teodora Hummla, objęła kierownictwo prowadzonej przez niego Szkoły Malarskiej. W 1898 roku osiadła na stałe w Paryżu. Była członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Société Nationale des Beaux-Arts i Polskiego Towarzystwa Literacko-Artystycznego w Paryżu, a także International Society of Sculptors, Engravers and Painters w Londynie. Od 1886 roku, gdy zadebiutowała w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, prezentowała swoje prace na wystawach w kraju, Europie i Stanach Zjednoczonych, m.in. w Berlinie (1892, 1893, 1913), Monachium (1893 r.), Pradze, Londynie i Paryżu (1896 r.), Carnegie Institute w Pittsburghu (1901, 1906, 1907, 1920-28), Wiedniu (1902, 1908 r.), Amsterdamie (1912 r.) i Wenecji (1910, 1914, 1938). Została wielokrotnie uhonorowana nagrodami, m.in. złotym medalem na międzynarodowej wystawie w Monachium (1905 r.), Francuską Legią Honorową (1912 r.), Grand Prix na Wystawie Expo w Paryżu (1939 r.) i orderem Polonia Restituta (1938 r.). Była przede wszystkim portrecistką; stworzone przez nią wizerunki zarówno osób znanych jak i zwykłych modeli wpisują się w nurt ekspresyjnego portretu modernistycznego. W swych obrazach artystka skupiła się na twarzy modela oddając stan jego psychiki i nastrój chwili. Malował także martwe natury i kwiaty oraz wnętrza, zwłaszcza własnych pracowni.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.