Białe róże w wazonie, około 1918

Od 1886 roku uczyła się w Monachium u K. Kircheldorfa i W. Dźrra. Podróżowała do Berlina, Wiednia, Szwajcarii. Zadebiutowała w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1886 roku. Wystawiała dużo, w Polsce i za granicą, uzyskiwała pochwały krytyki, nagrody, wyróżnienia. Od 1898 roku osiadła w Paryżu, odwiedzała Polskę; była między innymi członkiem Towarzystwa "Sztuka". Otrzymała order Polonia Restituta i Legię Honorową. Boznańska malowała pejzaże, martwe natury, wnętrza, ale główną jej dziedziną malarską pozostawał portret. Jej wybitny talent spowodował, że jej malarstwo jest obecnie odczytywane, jako indywidualny wkład artystki w sztukę, a wyczulenie na kolor jest jedynie zewnętrzną wspólną z impresjonistami cechą jej obrazów, jednak nie pozwalającą łączyć malarki z tym nurtem.
"W rzeczonym studium Boznańska całkowicie panuje nad formą roślin i przedmiotów, akcentując kształty i wydobywając pewne szczegóły światłem czy grą plam barwnych, mistrzowsko ożywiając zgaszone, subtelne barwy żywszymi akcentami koloru. Nadaje przy tym ŐciężkimŐ, rozwiniętym kwiatom pewną eteryczność, sprawia, że objawiają nam swoje własne, tajemnicze bytowanie. Ujawnia w tym kameralnym studium swą niepowtarzalną klasę artystyczną, jak też umiejętności warsztatowe". (cytat z ekspertyzy)