Daddy

Catherine Marie-Agnes Fal de Saint Phalle - francuska rzeźbiarka i malarka. Początkowo pracowała jako modelka, w 1949 roku poślubiła amerykańskiego pisarza Harrego Mathews`a. Pod wpływem załamania nerwowego, spowodowanego rozstaniem z pierwszym mężem, zaczęła malować. Po rozwodzie z Mathewsem związała się ze szwajcarskim rzeźbiarzem Jeanem Tinguelym. Na początku lat 60. zasłynęła jako autorka serii obrazów-tarcz strzelniczych. We wnętrzu białego obrazu artystka ukrywała pojemniki z farbą, które po jego przestrzeleniu wypływały i malowały dzieło. W tej samej dekadzie stworzyła swoje pierwsze rzeźby. Międzynarodową sławę przyniosły jej gigantyczne plenerowe rzeźby i instalacje realizowane wspólnie z Tinguelym. Emblematem jej twórczości stał się cykl gigantycznych, wielokolorowych Nan. Nagie i zaokrąglone kobiece ciało, jeden z odwiecznych archetypów sztuki i symbol płodności, spowodowało, że Niki zwróciła się w kierunku radosnej, bujnej kobiecości, wyzwolonej z biologicznych i psychicznych koszmarów. W potocznej francuszczyźnie pojęcie "Nana" jest wieloznaczne: to dziewczyna, dziewuszysko, pszczółka lub kociak. W 1877 roku impresjonista Eduard Manet zaszokował paryską publiczność swoim obrazem Nana, pokazującym prostytutkę podczas porannej toalety. Dobrze znana jest także Nana, tytułowa bohaterka słynnej powieści Emile`a Zoli. Jednak Nany Niki de Saint Phalle miały być z jednej strony kontynuacją żeńskiego archetypu, rodzajem współczesnych Wenus z Willendorfu, z drugiej strony uwspółcześnić ten archetyp w postaci tryskających energią, tańczących magna mater, które pozbyły się balastu tradycyjnych ról i oczekiwań, święcąc triumfy radosnej i witalnej kobiecości. Są one bowiem najsilniejszym i najtrwalszym pierwiastkiem ludzkości i zarazem zwiastunkami ery nowego matriarchatu. Jej prace znajdują się w najważniejszych muzeach na świecie.