Pejzaż z jeziorem

Prezentowany pejzaż przedstawiający wysokie, pełne chmur niebo odbijające się niemal w całości w jeziorze, którego brzegi porastają drzewa i krzewy. Obraz ten najpewniej powstał w kręgu oddziaływań twórczości Konrada Krzyżanowskiego (1872 Krzemieńczuk na Naddnieprzańskiej Ukrainie - 1922 Warszawa), wybitnego polskiego malarza tworzącego w dobie Młodej Polski, symbolizmu i secesji. Krzyżanowski był malarzem wykształconym w akademiach w Kijowie, Petersburgu i Monachium. W 1900 roku osiadł w Warszawie, gdzie założył (wraz z Kazimierzem Stabrowskim) prywatną szkołę malarską, którą prowadził przez cztery lata. W latach 1904 - 09 wykładał w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Malował impresyjne i nastrojowe portrety, pejzaże oraz wnętrza, stosując manierę szerokich pociągnięć pędzla, którego ślad stanowi element kompozycyjny obrazu. Do obrazów wprowadzał często kontrastowy światłocień, tworzący niesamowity, dramatyczny nastrój, który odnajdujemy także w twórczości jego uczniów. W warszawskich pracowniach Krzyżanowskiego uczyli się m.in. Czesław Kuryatto (1903 Kurczyce na Wołyniu - 1951 Cieszyn), Kazimierz Lasocki (1871 Gąbin - 1952 Warszawa), Antoni Michalak (1899 lub 1902 Kozłów Szlachecki - 1975 Kazimierz Dolny), Tadeusz Pruszkowski (1888 Borucice - 1942 Warszawa), Janusz Strzałecki (1902 Warszawa - 1983 Warszawa), Jan Karmański (1887 Warszawa - 1958 Puławy) czy Lucjan Jagodziński (1897 Pawołocz - 1971 Warszawa). Ulubioną uczennicą i najbardziej oddaną założeniom malarstwa pejzażowego mistrza, była Michalina z Piotruszewskich Krzyżanowska, jego żona, którą poślubił w 1906 roku. Michalina Krzyżanowska (1883 Warszawa - 1962 Warszawa) studiowała malarstwo także u Miłosza Kotarbińskiego, a w 1912 roku odwiedziła Londyn i Paryż, gdzie uczęszczała do Académie Ranson, malując pod kierunkiem Maurice`a Denis. Malowała głównie pejzaże, widoki miast, kwiatowe martwe natury. Jej styl jest rozpoznawalny dzięki impastowo, grubo nakładanym farbom, dających wrażenie ożywania oglądanej powierzchni malowidła. W jej pracach odnajdujemy w podobny sposób przedstawiane wielkie połacie nieba, świetliste, a jednocześnie rozbijane przez fragmenty niezamalowanego podobrazie i być może jej autorstwu przypisać należy prezentowany obraz.