KRAJOBRAZ ALPEJSKI Z WĄWOZEM

[Za ekspertyzą Iwony Danielewicz]

Obraz pochodzi prawdopodobnie z połowy XIX w. i reprezentuje typ niemieckiego malarstwa krajobrazowego ukształtowanego głównie w kręgu oddziaływania Kunstakademie w Düsseldorfie. Kompozycja dzieła, sposób ujęcia krajobrazu i zgrupowania motywów pejzażowych, jak również dość swobodne pociągnięcia pędzla wskazują na związki autora tego dzieła z twórczością Johanna Wilhelma Schirmera (1807-1863). Schirmer, znakomity pejzażysta, profesor akademii w Düsseldorfie, a od 1854 w Künstschule w Karlsruhe, nauczyciel wielu wybitnych malarzy (Andreasa i Oswalda Achenbachów, Arnolda Böcklina, Anselma Feuerbacha, Hansa Thomy). W niniejszym obrazie artysta połączył dwa elementy; malowniczy pejzaż z widokiem na alpejski szczyt oraz włoski światłocień. Od końca XVIII stulecia do Włoch przybywali niemieccy artyści w poszukiwaniu piękna krajobrazu i artystycznego dziedzictwa, w latach dwudziestych XIX wieku, ich kolonia była już bardzo liczna. Do Włoch udawali się zarówno artyści początkujący, jak już w pełni ukształtowani, kontakt z włoską sztuką i innymi europejskimi artystami wpływał często na zmianę kolorystyki i faktury dzieł, wzbogacał ich warsztat. Znaczący wpływ Schirmera na malarstwo pejzażowe w Niemczech około połowy XIX wieku wyraził się w ukształtowaniu specyficznej odmiany późnoromantycznego niemieckiego pejzażu, gdzie bogactwo motywów i malowniczość łączyła się ze swobodą wykonania. Po połowie wieku bardzo wielu malarzy podążyło tą drogą. Niniejsza kompozycja stanowi właśnie przykład recepcji włoskich wzorów przez niemieckie malarstwo krajobrazowe.