Pasterz z trzodą owiec, 1640 r.

Obraz jest interesującym przykładem wczesnej twórczości artysty. O okresie, z którego pochodzi, świadczy nie tylko data w sygnaturze `1640` (artysta miał wówczas 20 lat), ale również stylistyka charakterystyczna dla jego młodzieńczych dzieł. Najwcześniejsze płótna Berchema, powstałe przed jego podróżą do Italii, utrzymane są tak jak prezentowany obraz w brązach, żółcieniach i płowych szarościach. Nieliczne znane kompozycje z tego czasu to przede wszystkim bukoliczne pejzaże. Wybór tematu, choć pozornie wydaje się oczywisty, w rzeczywistości wiąże się z niezwykłą sytuacją artysty i stanowi dowód jego artystycznej emancypacji. Berchem był bowiem synem wybitnego i niezwykle popularnego w pierwszej połowie XVII wieku malarza martwych natur, Pietera Claesza (około 1597 - 1661). Wiadomo, że od 1634 roku Nicolaes zaczął kształcić się w pracowni ojca. Zamiast, jak było to w zwyczaju, powtarzać kompozycje starszego mistrza, Berchem tworzył już wtedy w gatunku nieuprawianym przez ojca - pejzażu. Za nazwisko przyjął nazwę miasta, z którego pochodziła rodzina. Zarówno artystycznie, jak i symbolicznie odciął się od ojca. Prezentowany obraz pokazuje, jak złożone były stylistyczne afiliacje sztuki młodego Berchema. Znał niewątpliwie kompozycje Jana van Goyena, Pietera de Grebbera, Jana Weenixa, Jana Wilsanda oraz chętnie importowane do Holandii płótna włoskich pejzażystów. Wpływy włoskie wzmocniły się w jego sztuce po 1642 roku, kiedy odbył trzyletnią podróż po Italii. Na stałe Berchem związał się jednak z Holandią. Wykształcił tam szereg wybitnych malarzy, spośród których należy wymienić przede wszystkim Pietera de Hoocha (1629 - 1684). Tworzył nastrojowe pejzaże, sceny historyczne i alegoryczne. Współpracował również z innymi malarzami, uzupełniając ich pejzaże o sztafaż (zdobił kompozycje m.in. Jana Hackaerta, Gerrita Dou i Meinderta Hobbemy). Współcześnie zaliczany jest do najwybitniejszych przedstawicieli italianizującego pejzażu holenderskiego. Na początku XVIII wieku jego biografię w swoim dziele "De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen" zawarł Arnold Houbraken.

Początkowo malarstwa uczył się od swego ojca Pietera Claesza, a później u pejzażysty Jana van Goyena oraz Claesa Moeyaerta. był aktywny w Holandii i we Włoszech. Od 1642 roku był członkiem gildii malarskiej w Haarlemie. Wiadomo, że po Holandii podróżował ze słynnym pejzażystą Jakubem van Ruisdaelem. Około roku 1660 wraz z rytownikiem Nicolaasem Visschererem pracował przy wydaniu atlasu. Od 1677 roku mieszkał w Amsterdamie. W 1670 roku wrócił do Haarlemu. Tworzył pejzaże bukoliczne, sceny morskie i sceny alegoryczne. Znany jest również ze swojej twórczości graficznej. Jego malarstwo zainspirowało francuskiego malarza rokokowego Jeana Pillementa. W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się obraz Berchema "Postój przy zajeździe".