Natalia Lach-Lachowicz

Prace z serii "Sztuka konsumpcyjna" i "Sztuka postkonsumpcyjna" należą do najbardziej znanych realizacji Natalii LL. Artystka przedstawiła modelki w zmysłowy sposób konsumujące banany, parówki i lody. Pozornie niewinna czynność zyskuje silnie erotyczną wymowę. Zestawienie "zimnej" filmowej rejestracji z "gorącymi", zmysłowymi motywami przełamuje analityczny charakter sztuki konceptualnej. W latach 60. i 70. artystka jako jedna z pierwszych w Polsce podjęła krytykę konceptualizmu, oskarżając go o zbytnie zracjonalizowanie i pomijanie cielesnej zmysłowości. Odnosi się także do ikonosfery kultury popularnej, często wiążącej konsumpcję z motywami erotycznymi. Stosunek artystki do konsumpcji i kształtowania wizerunku kobiety w kulturze popularnej był jednak różnie interpretowany. Piotr Piotrowski na przykład zauważał, że w latach 70., gdy kultura masowa PRL-u była dość purytańska, a produkty konsumowane przez modelkę trudno dostępne, dzieło mogło być w sposób przewrotny zachętą do konsumpcji. Agata Jakubowska podkreślała z drugiej strony aktywną rolę przedstawionej w filmie modelki, która kontrastuje z wiązanym z kulturą masową postrzeganiem kobiety jako biernego "obiektu erotycznego". Schemat dominacji jednej płci nad drugą został tu odwrócony - to kobieta przyjęła aktywną rolę, męskość zaś została sprowadzona do produktów o fallicznym kształcie.