Głowa wizyjna IV, 1989 r.

Prezentowana praca pochodzi z przełomu lat 80. i 90., kiedy Natalia Lach-Lachowicz obrała nowy kierunek w swojej twórczości. Początkowo stawiająca w centrum swoich działań ciało atrakcyjnej młodej kobiety, tym razem artystka skupiła się na wizerunku twarzy. Erotyzm prac ze słynnego cyklu "sztuka konsumpcyjna" zastąpiło zainteresowanie zagadnieniami fatalistycznymi związanymi z cierpieniem, przemijaniem oraz destrukcją. Powstałe w tym okresie prace to drukowane na płótnie fotografie-autoportrety przedstawiające przekształcone oblicze artystki. Często rysy twarzy artystki wykrzywione są w grymasie krzyku, przerażenia, rozpaczy. Dodatkowo opresyjny i niepokojący charakter portretów potęguję fakt, iż artystka została ubrana w elastyczny materiał, z którego w latach 80. produkowano damskie pończochy. Swoje płótna Lachowicz poddawała rozmaitym interwencjom malarskim, pokrywała kreskami (cykl "Trwoga Paniczna" 1989) czy malowała na nich formy geometryczne (cykl "Formy Platońskie" 1990). Prace z tego okresu są, jak napisał Ryszard Ratajczak w katalogu wystawy Natalii LL w BWA w Łodzi, "wyrazem grozy istnienia". Zmiana w twórczości Lachowicz w tym okresie jest interpretowana przez krytyków sztuki dwojako. Z jednej strony zastosowane mocne deformacje mogą być rozpatrywane w szerszym kontekście doświadczeń kobiet, które z wiekiem stają się ofiarami społecznej niewidzialności. Z drugiej strony zmiany w twórczości Natalii Lach-Lachowicz można interpretować w kontekście historii samej artystki i choroby, z która się zmagała.

W latach 1957-63 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W 1970 roku razem ze Zbigniewem Dłubakiem, Andrzejem Lachowiczem i Antonim Dzieduszyckim, założyła galerię i grupę Permafo, która funkcjonowała do lat 80. Galeria była jednym z najważniejszych ogniw artystycznego fotomedializmu. Od 1975 roku związana z międzynarodowym ruchem sztuki feministycznej. W 1976 jej praca Sztuk a konsumpcyjna znalazła się na okładce międzynarodowego pisma "Flash art". W 1977 została stypendystką Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. W latach 1978-95 pełniła funkcję komisarza, a następnie była wiceprzewodniczącą Międzynarodowego Triennale Rysunku we Wrocławiu. W 1991 roku otrzymała stypendium Verein Kulturkontakte w Wiedniu, a w 1994 została stypendystką Pro-Helvetia. Od 1964 członkini ZPAF. W maju 2007 roku została odznaczona Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" a w 2013 otrzymała Nagrodę im. Katarzyny Kobro. W swojej twórczości posługuje się głównie fotografią i wideo, realizuje również prace malarskie i rysunkowe.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.