UKŁAD LV/125, 2007 r.

LITERATURA:
- Mieczysław Wiśniewski. Świat obrazów, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Zamek Książąt Pomorskich [kat. wyst.], Słupsk 2015, il. na IV s. okładki

Malarz, twórca kolaży, asamblaży, obiektów i form przestrzennych. Uczestnik m.in. I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965, a także organizowanych przez Bożenę Kowalską od 1983 roku Międzynarodowych Plenerów dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii. To właśnie język geometrii służył artyście do kreowania ładu i konstruowania obrazów. Upraszczać formy zaczął po studiach, malując płaszczyznowo i geometryzując kształty przedmiotów. O swoich obrazach z lat 50. pisał: „Cykle pt. »Kompozycje « oparte były na podziałach geometrycznych wynikających z przecięć linii poziomów i pionów, oscylowały ku abstrakcji strukturalnej. Duży nacisk kładłem wtedy na konstrukcję samego obrazu i jego architektonikę, zmierzającą do osiągnięcia wrażenia materialnego ładu”. Na przełomie lat 50. i 60. tworzył kompozycje wpisujące się w nurt sztuki materii, wykorzystując filc, płótno workowe i skórę - materiały o różnych fakturach i różnie reagujące na światło. Następnie zaczął tworzyć formy reliefowe: „Wreszcie elementy geometryczne stały się bardziej rozbudowane, ale zarazem sterylnie oszczędne, jak w cyklach »Układy« które z kolei przekształciły się w »Układy sferyczne«, gdzie geometria i światło mają podstawowe znaczenie”. Wiśniewski zdawał sobie sprawę z oddziaływania układów geometrycznych na psychikę i zmysły odbiorcy. W związku z tym uczynił z widza współtwórcę „układów sferycznych”, wykorzystując ruch oglądających ekspozycję: „Wyobraźnia plastyczna - tak twórcy, jak i odbiorcy - ukierunkowana jest tu na porządek geometryczny. Prowadzi do powstania różnych układów figur i brył zgeometryzowanych, wytwarzając wizję świata kinetycznych struktur przestrzennych. Powstaje w ten sposób iluzja żywej, samoprzekształcającej się przestrzeni” (Wszystkie cytaty z wypowiedzi artysty, [w:] Mieczysław Wiśniewski. Twórczość z lat 1954-2010. Obrazy, kolaże, asamblaże, układy sferyczne, Toruń 2010, s. 7).